بررسي مقايسه اي اثر دهانشويه حاوی عصاره ترکیبی گياهي پروپولیس-آلوئه ورا و محلول کلرهگزیدین بر شاخص پلاک و خونریزی لثه (كار آزمايي باليني دو سويه كور)

Abstract

چکیده مقدمه: بیماری پریودنتال که به دو شکل ژنژیویت و پریودنتیت طبقه بندی می شود یک بیماری شایع است که بر ساختارهای بافت نگهدارنده دندان ها (لثه، سیمان، رباط پریودنتال و استخوان آلوئولار) تأثیر می گذارد. مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر دهانشویه گیاهی پروپولیس- آلوئه ورا و دهانشویه کلرهگزیدین 2 درصد بر شاخص های لثه، پلاک و شاخص های خونریزی انجام شد. مواد و روشها: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی بود و در قالب یک طرح آزمایشی انجام شد. داده¬های مطالعه از 60 نفر از بیماران با علائم ژنژویت مارژینال ژنرالیزه مراجعه¬کننده به بخش پریو مرکز درمانی دانشکده دندانپزشکی تبریز در بهار سال 1400 بودند. بیماران با استفاده از روش نمونه¬گیری هدفمند انتخاب شدند. بیماران بطور تصادفی به 3 گروه دریافت¬کننده کلرهگزیدین 2/0 (20 نفر) ؛ دریافت¬کننده پروپولیس آلوئه ورا (20 نفر)؛ و دریافت¬کننده آب مقطر (20 نفر) تقسیم شده و بعد از دو هفته، تفاوت 3 نوع درمان در کنترل شاخص لثه¬ای، شاخص پلاک و خونریزی لثه¬ای ارزیابی شد. یافته¬ها: تفاوت معناداری میان سه گروه از بیماران از نظر شاخص لثه (GI) مشاهده شد (01/0 > p). میانگین شاخص لثه¬ای در بیماران دریافت¬کننده کلرهگزیدین و پروپولیس آلوئه، برخلاف گروه پلاسیبو، بعد از مداخله کاهش معناداری پیدا کرد. تفاوت معناداری میان سه گروه از نظر شاخص پلاک (PI)، مشاهده شد (01/0 > p). میانگین شاخص پلاک در میان دو گروه بیماران دریافت¬کننده کلرهگزیدین و پروپولیس آلوئه، در مرحله بعد از مداخله کاهش معناداری پیدا کرد. تفاوت معناداری میان سه گروه دریافت کننده پلاسیبو، کلرهگزیدین و پروپولیس ـ آلوئه ورا از نظر شاخص GBI، بعد از مداخله مشاهده نشد. نتیجه¬گیری: دهانشویه کلرهگزیدین و پروپولیس ـ آلوئه، تاثیر معناداری بر کاهش شاخص GI و PI در مرحله بعد از مداخله داشت. بیمارانی که دهانشویه کلرهگزیدین و پروپولیس آلوئه را دریافت کرده بودند میزان التهاب لثه¬ای و شاخص پلاک در آنها در مرحله بعد از مداخله کاهش معناداری پیدا کرد. دهانشویه کلرهگزیدین و پروپولیس ـ آلوئه تاثیری بر کاهش خونریزی لثه¬ای (GBI) نداشتند.