ارزیابی یک تغییر تکنیکی جدید: فلپ پایه دار چربی زیر پوست پرینه برای پر کردن فضای رترویورترال پس از یورتروپلاستی خلفی به روش آناستوموز

Abstract

آسیب های پیشابراه مردان وضعیتی شایع در جامعه هستند و شیوع آن در میان جوامع مختلف بین 0.22 تا 0.62 درصد گزارش شده است. در ترمیم آسیبهای پیشابراه خلفی، گاه رزکسیون وسیع بافت اسکار و بخشهای آسیب دیده پیشابراه، فضای خالی قابل توجهی را در پشت یورترا و قدام رکتوم به جا می گذارد که اگر به طرز مناسبی پر نشود، مستعد تشکیل هماتوم، عفونت و عود تنگی خواهد بود. مطالعه حاضر، بررسی اثربخشی یک تکنیک جراحی جدید را برای حل این مشکل مد نظر قرارد می دهد. مواد و روش ها: مطالعه به صورت بررسی گروهی از بیماران خواهد بود که در آنها به دلیل مشخص یک بخش تکنیکی اضافی در حین ترمیم پیشابراه ضرورت می یابد. قبل از انجام جراحی به راحتی نمی توان تعیین کرد که کدام بیماران نیاز به انجام این بخش خاص از جراحی را خواهند داشت و تصمیم استفاده از فلپ چربی زیرجلدی پرینه برای بیماران در حین جراحی اتخاذ می شود. بنابراین روش کار به این صورت است که هر بیماری که حداقل یکی از معیارهای ورود را داشته باشد، به شرط عدم وجود معیارهای خروج و با اخذ رضایت آگاهانه وارد مطالعه خواهد شد (در مجموع 12 بیمار). در روز 4 تا 7 بعد از عمل جراحی برای همه بیماران ، سونوگرافی grayscale پرینه ال و همچنین در بین روزهای 21 تا 30 پس از جراحی ، یک ام ار آی لگن تحتانی با و بدون کنتراست برای احراز خونرسانی مناسب و حیات بافتی و عدم وجود نکروز در فلپ تهیه شده انجام می گیرد. یافته ها: با توجه به نتایج به دست آمده، از بین 8 بیمار که نتایج سونوگرافی آنها به دست آمد و مورد آنالیز و تحلیل قرار گرفت، در 4 بیمار کالکشن و تجمع مایعات در عکس سونوگرافی مشاهده شد و در 4 بیمار دیگر، کالکشن مشاهده نشد در نتیجه در 50% بیماران این تکنیک جراحی تعبیه فلپ موفقیت آمیز بوده است. در 50% بقیه تاثیر مشاهده شده غیر قابل قضاوت است چرا که گروه کنترل مشابه بدون انجام این تکنیک برای مقایسه نداشته ایم. در نتایج مربوط به برداشت ماده کنتراست در ام آر آی (به عنوان شاخصی برای حیات بافتی)، فقط در یک مورد از 7 مورد بیماران، درصد نسبتا بالایی از نکروز و تخریب بافتی مشاهده شد، دریک مورد نکروز بافتی مشاهده نشد و در بقیه موارد درصد نسبتا کمی(10-20 درصد) از بافت دچار نکروز شده بود.