مقایسه اثربخشی آموزش مبتنی بر حل مسئله و آموزش مجازی آفلاین در واحد درسی ملاحظات دندانپزشکی بیماران سیستمیک

Abstract

مقدمه : روش های آموزشی باید همواره فعال و قابل انعطاف باشند . با توجه به اینکه فناوریهای ارتباطی باعث تغییر در ساختار آموزش عالی شده اند، مطالعه حاضر با هدف اثربخشی آموزش مبتنی بر حل مسئله مجازی و آموزش آفلاین در ملاحظات دندانپزشکی بیماران سیستمیک انجام گردید. مواد و روشها در این مطالعه مقطعی، کلیه دانشجویان دانشکده ی دندانپزشکی تبریز که واحد درس بیماری های سیستمیک 3 را اخذ نموده بودند بصورت سرشماری وارد مطالعه شده و به روش تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. ابتدا پیش ازمون از همه دانشجویان گرفته شد. سپس در گروه اول تدریس بخش هایی مربوط به بیماران سیستمیک (فشار خون بالا) بصورت روش یادگیری بر اساس حل مسئله انجام شد.گروه دوم همان مبحث را به شیوه مجازی آف لاین آموزش دیدند. سپس در مرحله بعد گروه اول مبحث دیابت را به شیوه مجازی آف لاین و گروه دوم آموزش به صورت روش حل مسئله انجام شد. مقایسه بین دو گروه در سه بخش اطلاعات دموگرافیک، ارزیابی عملکرد بر اساس نمره (یادگیری اهداف آموزشی) و نگرش دانشجویان نسبت به موفقیت خویش در یادگیری با استفاده از پرسشنامه انجام شد. تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار spss24 و ازمون های اماری کواریانس برای مقایسه نمرات دو گروه در قبل و بعد از اموزش و آزمون تی تست و انالیز واریانس انوا برای مقایسه نمرات بر اساس مشخصات دموگرافیک انجام شد.

نتایج در درس بیماری های سیستمیک 3 ، تاثیر روش مبتنی بر حل مسئله برای مبحث فشار خون مشابه با روش آف لاین و در مبحث دیابت بیشتر از روش آف لاین بود. نمره نگرش دانشجویان با میانگین 06/6 ± 88/26 نگرش نسبتا مثبتی نسبت به موفقیت در یادگیری مجازی داشتند. از عوامل تاثیر گذار بر نگرش دانشجویان، جنسیت و وضعیت اشتغال بود. وضعیت تاهل، وضعیت سکونت و میزان دسترسی به رایانه تاثیری در نگرش دانشجویان نداشت. نتیجه گیری آموزش های مجازی می توانند در تدریس ملاحظات دندانپزشکی بیماران سیستمیک استفاده شوند.