ارزیابی اثرات اریترومایسین و دکسترومتورفان در تحمل ناشی از مرفین در موش سوری

Abstract

مقدمه: تحمل به اثرات ضد دردی مرفین یکی از مشکلات ناشی از مصرف مزمن مرفین است مکانیسم‌های متعددی (افزایش گیرنده‌های NMDA، افزایش بیان ژنی p-gp و ...) در پیدایش تحمل به اثرات ضد دردی مرفین مطرح می باشند. دکسترو متورفان ضد سرفه و سوبسترا به p-gp است و قابلیت انتشار مغزی آن در حضور مهارکننده های p-gp دو برابر افزایش می یابد. از طرفی دیگر اریترومایسین از آنتی بیوتیکهای ماکرولیدی نیز اثر مهاری بر p-gp دارد. هدف: هدف از مطالعه حاضر بررسی اثرات دکسترومتورفان و اریترومایسین در برگرداندن تحمل به اثرات ضد دردی مرفین در موش سوری بود. روش کار: 110سر موش سوری نر در 11 گروه 10تایی در محدوده ی وزنی20-30گرم به صورت تصادفی انتخاب و رژیم‌های دارویی سالین (10 mg/kg, ip)و یا مرفین (25mg/kg, ip) را جهت ایجاد تحمل به مرفین یک بار در روز به مدت چهارده روز دریافت کردند. سپس درروز پانزدهم دوزهای مختلفی از اریترومایسین(50, 100, 200 mg/kg, ip) دکسترومتورفان (10, 20, 40 mg/kg, ip) و دکسترومتورفان (10 mg/kg, ip) + اریترومایسین (50mg/kg, ip) نیم ساعت قبل از تزریق تست مرفین(mg/kg, ip 9 ) به موش‌ها تزریق شد. در نهایت اثرات ضدردی ناشی از تست دوز مرفین (mg/kg, ip 9 ) در گروههای مورد مطالعه به روش Hot plate به مدت یک ساعت مورد ارزیابی قرار گرفت.نتایج: نتایج نشان داد که دوزهای مختلفی از دکسترومتورفان (10, 20, 40 mg/kg, ip) و اریترومایسین (50mg/kg, ip) تأثیر معنی داری در برگرداندن تحمل به اثرات ضد دردی ناشی از مرفین را اعمال می کنند .همچنین در تزریق توأم دکسترومتورفان (10 mg/kg, ip) + اریترومایسین (50mg/kg, ip) نیز تأثیری معنی داری در برگرداندن تحمل به اثرات ضد دردی مشاهده گردید.نتیجه نهایی: دکسترومتورفان به طور خیلی معنی دار و اریترومایسین در حداقل دوز و توأم این دو دارو تأثیری معنی داری در برگرداندن تحمل به اثرات ضد دردی مرفین ایجاد کرد.