ارزیابی تاثیر مواد غذایی پوسیدگی زا بر پوسیدگی دندانی در جمعیت بزرگسال بالای 35 سال بر اساس داده های مطالعه ی کوهورت آذر

Abstract

مقدمه: پوسیدگی از رایج ترین بیماری های دهان و دندان می باشد که ماهیت چند عاملی دارد. پوسیدگی حاصل یک سری تعاملات بین ساختار دندان، پلاک دندانی و مواد غذایی پوسیدگی زا می باشد. مطالعات اندکی بر روی ارتباط بین مصرف مواد قندی و بروز پوسیدگی در بزرگسالان انجام شده است. با توجه به اینکه در مطالعه کوهورت آذر، اطلاعات جامعی در زمینه های مختلف از جمله مصرف مواد غذایی و سلامت دهان جمع آوری شده است، مطالعه حاضر به ارزیابی تاثیر مصرف مواد غذایی پوسیدگی زا بر پوسیدگی دندانی(شاخص DMFT) در جمعیت بزرگسال بالای 35 سال بر اساس داده های مطالعۀ کوهورت آذرپرداخته است. مواد و روش ها: در مطالعه حاضر، داده های جمع آوری شده در مرحله ی پایه ی مطالعه کوهورت آذر و مرتبط با مصرف مواد غذایی پوسیدگی زا و شاخص DMFT مورد تحلیل قرار گرفته است. مطالعه کوهورت آذر در سال1393در شهرستان شبستر بین حدود 15000 نفر بزرگسال 35-70 ساله آغاز شد. اکثر داده ها بر اساس چهار پرسشنامه با مصاحبه برای افراد تکمیل گردیده است. میزان پوسیدگی بر اساس شاخص DMFT نیز طبق پروتکل کشوری کوهورت پرشین توسط فرد آموزش دیده، انجام شده است. در مطالعه حاضر، مواد غذایی به دو گروه قند های آزاد و غلات و نشاسته تقسیم شد. برای تحلیل میزان مصرف قند های آزاد، میزان مصرف غلات و نشاسته و تعداد وعده های غذایی روزانه با شاخص DMFT ، از آنالیز رگرسیون Negative binomial with loglink استفاده شده است. علاوه بر بررسی نتایج در مدل تعدیل نشده (بدون تعدیل اثر متغیرهای مخدوش کننده)، از مدل رگرسیونی جهت تعدیل اثر متغیرهای مخدوش کننده مانند دفعات مسواک زدن، وضعیت اقتصادی-اجتماعی، تحصیلات، وضعیت تاهل، مصرف سیگار و نوشیدنی های الکلی، شاخص توده بدنی ، دیابت، فشار خون بالا، سن و جنس استفاده گردیده است. متغیر های با 2/0 >P در بررسی مجدد وارد مدل دوم شدند. یافته ها: تعداد 8479 نفر وارد مطالعه شدند که میانگین DMFT برابر با 68/15 داشتند. نتايج اين پژوهش نشان داد که پس از تعدیل اثر متغیرهای مخدوش کننده، ارتباط معنی دار مثبتی بین شاخص DMFT و مصرف قند های آزاد وجود داشت و افرادی که به میزان زیاد (بیشتر یا مساوی 68/56 گرم در روز) قند آزاد مصرف می کردند DMFT بالاتری داشتند. بین شاخص DMFT با میزان مصرف غلات و نشاسته و هم چنین تعداد وعده های غذایی ارتباط معنی دار مشاهده نشد. نتیجه گیری: مصرف مقادیر بالای قند های آزاد در رژیم غذایی روزانه می تواند باعث افزایش شاخص DMFT شود. ولی ارتباطی بین میزان مصرف غلات و نشاسته و هم چنین تعداد وعده های غذایی روزانه با DMFT وجود ندارد.