تاثیر پیوند میتوکندری بر اختلال عملکرد مغزی-کلیوی در رت¬های مبتلا به سپسیس

Abstract

سپسیس شایع‌ترین علت مرگ در بخش مراقبت¬های ویژه می¬باشد. باوجود پیشرفت¬های حاصل‌شده در درمان سپسیس، آمار مرگ‌ومیر این بیماری همچنان بالا است. با توجه به اهمیت میتوکندری در هومِئوستاز سلولی و وجود ارتباط بین اختلالات میتوکندری و بیماری سپسیس، ما بر آن شدیم تا در این مطالعه به نقش پیوند میتوکندری بر اختلال عملکرد مغزی در رت¬های مبتلا به سپسیس بپردازیم. مواد و روش¬ها: در این مطالعه از رت¬های با نژاد Wistar در محدوده¬ی وزنی 300-250 گرم استفاده شد. رت‌ها به ‌طور تصادفی به این گروه ها تقسیم شدند (n=6): گروه کنترل، گروه سپسیس، گروه سپسیس + بافر ایزولاسیون، و گروه سپسیس + میتوکندری (شامل دو گروه با یک و دو نوبت تزریق). برای بررسی تأثیر پیوند میتوکندری، رت های مدل سپسیس که mg/kg CLP ۱۰ بصورت داخل صفاقی دریافت کرده بودند، از طریق ورید دمی یا شریان فمورال حجم معینی از بافر حاوی میتوکندری (μL 750) را به ‌صورت 2 تزریق بافاصله 24 ساعت با سرعت μL20در دقیقه دریافت کردند. پس از پایان تمامی مداخلات، عملکرد مغزی، آسیب¬های وارد شده به بافت مغز، عملکرد میتوکندری (شامل پتانسیل غشای میتوکندری، ROS، ATP)، میزان سایتوکاین¬های التهابی (TNF- α، IL-1β، و IL-6)، میزان بیان ژن های دخیل در بیوژنز میتوکندری (Sirt1 و PGC-1α)، الحاق (Mfn1 و Mfn2)، و تجزیه (Drp1)، و میزان ماده¬ی ژنتیکی میتوکندری (mtDNA)، مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته¬ها: نتایج به دست آمده از این مطالعه نشان داد که سپسیس سبب اختلالات عملکردی در مغز و تغییرات هیستوپاتولوژیکی متعددی در بافت مغزی شد. به علاوه، سپسیس عملکرد میتوکندری را مختل و سبب افزایش سایتوکین¬های التهابی و کاهش میزان بیان ژن¬های دخیل در بیوژنز، الحاق، و تجزیه میتوکندری گردید. در مقابل، دریافت دو تزریق میتوکندری, تمامی عوارض ناشی از سپسیس را کاهش داد.