ارزیابی اثرات آتورواستاتین و سیمواستاتین در تحمل ناشی از مرفین در موش سوری

Abstract

مقدمه: مرفین یکی از پرمصرف ترین داروهای ضد درد اپیوئیدی است که در کنترل دردهای شدید مصرف می شود. تحمل به اثرات ضد دردی مرفین یکی از مشکلات ناشی از مصرف مزمن مرفین است. مکانیسم‌های متعددی (مهار گیرنده‌های NMDA، افزایش بیان ژنی p-gp و ...) در پیدایش تحمل به اثرات ضد دردی مرفین مطرح می باشند. آتوروستاتین و سیمواستاتین هر دو از خانواده استاتین ها هستند و از طرفی مهارکننده‌ p-gp نیز می‌باشند. هدف: هدف از مطالعه حاضر بررسی اثرات آتوروستاتین و سیمواستاتین در کاهش تحمل به اثرات ضد دردی مرفین در موش سوری بود.روش کار: ۸۰ سر موش سوری نر در ۸ گروه ۱۰ تایی در محدوده وزنی ۲۰-۳۰ گرم به صورت تصادفی انتخاب و رژیم‌های دارویی Saline (10 ml/kg, ip) و یا Morphine (25 mg/kg ip) را جهت ایجاد تحمل به مرفین یک بار در روز به مدت چهارده روز دریافت کردند. سپس در روز پانزدهم دوزهای مختلفی از آتورواستاتین (5-10-20 mg/kg,ip) و سیمواستاتین (2.5-5-10 mg/kg,ip) نیم ساعت قبل از تزریق تست دوز مرفین (mg/kg,ip 9 ) به موش‌ها تزریق شد. در نهایت اثرات ضدردی ناشی از تست دوز مرفین (mg/kg,ip 9) در گروههای مورد مطالعه به روش Hot plate به مدت یک ساعت مورد ارزیابی قرار گرفت.نتایج: نتایج نشان داد که دوزهای مختلفی از آتورواستاتین (mg/kg,ip 5-10-20) تأثیر معنی داری در کاهش تحمل به اثرات ضد دردی ناشی از مرفین را اعمال نمی کنند درحالیکه شاهد تاثیر معنی داری از سیمواستاتین (2.5 mg/kg,ip) در کاهش تحمل به اثرات ضد دردی مرفین بودیم.) (P<0.01 .نتیجه‌گیری: سیمواستاتین (mg/kg,ip 2.5) اثرات سودمندی در کاهش تحمل به اثرات ضددردی مرفین دارد.