بررسی ارتباط میزان ساعت خواب با بروز استروک

Abstract

سکته مغزی دومین علت مرگ و میر در سطح جهان و یکی از علل اصلی ناتوانی محسوب می شود که با افزایش روز به روز در کشورهای در حال توسعه همراه است. مدت زمان خواب یک جنبه اساسی از سلامت و تندرستی انسان است. هدف از مطالعه حاضر بررسی ارتباط بین مدت زمان خواب و بروز سکته است که به درک عوامل مرتبط با خواب به عنوان عوامل بالقوه تعیین کننده خطر سکته مغزی کمک می کند. روش‌کار: در این مطالعه در گروه مورد و شاهد هر کدام 100 بیمار به صورت رندوم به مدت ۱۲ ماه در مرکز آموزشی درمانی بیمارستان امام رضا انتخاب و پس از اخذ رضایت وارد مطالعه شدند. برای تمامی بیماران مورد مطالعه اطلاعات مورد نیاز پژوهش اعم از سن، جنس، نوع بیماری، شغل، مدت ساعت خواب در شب، مدت خواب در بعد از ظهر و مجموع ساعت خواب در شبانه روز و ریسک فاکتورهای بروز استروک توسط پژوهشگر به صورت مصاحبه ای ثبت شد. یافته‌ها: طی بررسی ۲۰۰ بیمار، یافته ها ارتباط معنی داری بین مدت زمان خواب بعد از ظهر و مجموع خواب شبانه روز و وقوع سکته را نشان می دهد. افراد در گروه سکته مغزی مدت خواب شبانه روزی و بعداز ظهر بیشتری در مقایسه با گروه کنترل داشتند.میانه مدت خواب بعد از ظهر در گروه سکته مغزی (۶۰ دقیقه) در مقایسه با گروه کنترل (۳۰ دقیقه) بیشتر بود. علاوه بر این، میانه مجموع مدت خواب شبانه روز در گروه سکته مغزی (۴۵۰ دقیقه) در مقایسه با گروه کنترل (۴۲۰ دقیقه) به طور معناداری بیشتر بود و مقادیر p برای مدت خواب شبانه روز، مدت خواب بعد از ظهر و مدت زمان خواب شبانه به ترتیب ۰.۰۰۵، ۰.۰۱۲ و ۰.۰۶۱ بود. همچنین بین سابقه هایپرتنشن ،هایپرلیپیدمی، سابقه بیماری قلبی و سابقه خانوادگی سکته و بروز استروک ارتباط معناداری وجود داشت.