شاخص‌های آناتومیک و غیر آناتومیک پیش‌گویی‌کننده تهویه مشکل با ماسک

Abstract

تهویه ماسک مشکل پیش‌بینی‌نشده بیماران را در ریسک افزایش عوارض قرار می‌دهد و این عوارض احتمالاً در نتیجه ناکافی بودن اندازه‌گیری دقیق فاکتورهای آناتومیک و غیر آناتومیک پیش‌بینی‌کننده است. هدف از انجام این مطالعه بررسی شاخص‌های آناتومیک و غیر آناتومیک پیش‌بینی‌کننده تهویه مشکل با ماسک بود. مواد و روش‌ها: این پژوهش یک مطالعه مقطعی توصیفی-تحلیلی بوده و جمعیت هدف آن بیمارانی بودند که در آن‌ها اندیکاسیون تهویه با ماسک و نگهداری تنفس در مقطعی از اینداکشن بیهوشی با ماسک در مرکز آموزش درمانی تبریز در سال 1400 صورت گرفت، بود. در این مطالعه، تعداد 200 بیمار به شکل تمام شماری از نظر تعیین اعتبار شاخص‌های پیشگویی‌کننده مشکل بودن تهویه با ماسک مورد مطالعه قرار گرفتند. بیماران پس از اندیکاسیون جراحی و جهت بستری در بیمارستان در کلینیک بیهوشی قبل از عمل ویزیت و معاینه شدند. متغیرهای آناتومیک و غیر آناتومیک در این مرحله تعیین و ثبت شد. بیماران پس از ورود به اتاق عمل تحت مانیتورینگ روتین شامل SBP، MBP، SaO2 و HR قرار گرفته و سپس برحسب نیاز بیماران اینداکشن بیهوشی شروع‌شده و در زمان مناسب تهویه با ماسک شروع شد. برای تعیین درجه تهویه با ماسک نیز از جدول Han استفاده شد. یافته‌ها: در این مطالعه، از میان فاکتورهای دموگرافیک، شاخص‌های تنفسی، مشکلات زمینه‌ای، فاصله تیرومنتال و نمره مالامپتی، متغیر سن به ازای هر سال افزایش سن، به‌طور معنادار شانس تهویه مشکل 5 درصد افزایش (P-value=0.044)، شانس سابقه خروپف در گروه تهویه مشکل با ماسک به‌طور معنادار 44/5 برابر گروه تهویه نرمال (P-value=0.009)، شانس سابقه انتوباسیون مشکل در عمل قبلی در گروه تهویه مشکل با ماسک به‌طور معنادار 78/6 برابر گروه تهویه نرمال (P-value=0.031)، شانس نداشتن دندان نسبت به وجود دندان‌های کامل در گروه تهویه مشکل با ماسک به‌طور معنادار 56/19 برابر گروه تهویه نرمال (P-value=0.001)، شانس گونه‌های عقب‌رفته نسبت به گونه‌های نرمال در گروه تهویه مشکل با ماسک به‌طور معنادار 44/19 برابر گروه تهویه نرمال (P-value<0.001) و نمره مالامپتی به ازای هر واحد افزایش، به‌طور معنادار شانس تهویه مشکل 90/2 برابر افزایش (P-value=0.023) داشت.