اثر تزریق وریدی سلولهایckit+ بر میزان بیانSTAT3 ،CTGF ، TGFβ و فیبروز در بافت ریه رتهای نر دیابتی نوع دو

Abstract

یکی از عوارض دخیل در مرگ و میر افراد دیابتی، فیبروز ریوی در این بیماران است. مطالعات قبلی پتانسیل درمانی سلولهای بنیادی c-kit+ را در اختلالات دیابتی نشان داده¬اند. در این مطالعه اثر تزریق سیستمیک سلولهای بنیادی c-kit+ بر فیبروز ریوی رتهای نر دیابتی نوع دو با تمرکز بر میزان بیان TGFβ، STAT3، وCTGF مورد مطالعه قرار گرفت. روش کار: در مطالعه حاضر 58 سر موش صحرایی نر به طور تصادفی به 4 گروه تقسیم شدند: 1) گروه کنترل(C) که محلول نرمال سالین را به صورت وریدی دریافت کردند. 2) گروه دیابتی (D)، حیوانات دیابتی که محلول نرمال سالین را به صورت وریدی دریافت کردند. 3) گروه دیابتی + سلولc-kit+ (D+c-kit⁺) که 300 هزار سلول c-kit⁺ را به صورت وریدی دریافت کردند. 4) گروه دیابتی + سلول-c-kit (D+ckit -) که 300 هزار سلولc-kit - را به صورت وریدی دریافت کردند. القای دیابت نوع 2 با یک رژیم غذایی با چربی بالا به مدت یک ماه و به دنبال آن تزریق داخل صفاقی استرپتوزوتوسین انجام شد. 60 روز بعد از تزریق سلولهای بنیادی، ریه راست برای اندازه¬گیری استرس اکسیداتیو و پروتئینهای Col3، Col1A، Nrf2، TGFβ، STAT3، وCTGF و ریه چپ برای بررسی فیبروز مورد استفاده قرار گرفت. یافته¬ها: القای دیابت نوع دو با افزایش فیبروز بافتی، استرس اکسیداتیو، و سطوح بالای و بیان پروتئین¬های Col3، Col1A، Nrf2، TGFβ، STAT3، وCTGF در بافت ریه رتها همراه بود. نتایج این مطالعه نشان داد که تزریق وریدی سلول¬های c-kit+ می¬تواند فیبروز ریوی را در مدل دیابتی از طریق کاهش فاکتورهای ذکر شده تعدیل کند.