بررسی فاکتورهای ویرولانس اشریشیاکلی های جدا شده از عفونت های مجاری ادراری بیمارستانی

Abstract

پیش زمینه و هدف: عفونت های مجاری ادراری شایع ترین عفونت های بیمارستانی در افراد بسترس در بیمارستان هستند. شایع ترین عامل میکروبی ایجاد کننده این عفونت ها باکتری اشریشیاکلی است. هدف از انجام مطالعه حاضر بررسی الگوی مقاومت دارویی اشریشیاکلی های جدا شده از عفونت های ادراری بیمارستانی، توانایی تشکیل بیوفیلم در آنها و بررسی فراوانی ژن های ویرولانس در این ایزوله ها بود بود. روش ها: جمعیت هدف شامل 100 ایزوله باکتریایی اشریشیاکلی جدا شده از موارد UTIs در بیمارستان‌های آموزشی سینا و امام رضا(ع) شهر تبریز در فاصله زمانی فروردین 1400 تا دی ماه 1401 جمع آوری بود. تعیین الگوی حساسیت آنتی بیوتیکی با استفاده از روش دیسک دیفیوژن و توانایی تولید آنزیم های بتالاکتام وسیع الطیف (ESBLs) و کارباپنماز با تست های فنوتیپی بررسی قرار گرفت. روش میکروتیترپلیت برای بررسی توانایی تشکیل بیوفیلم و روش PCR برای بررسی حضور شاخص های ویرولانس استفاده شد. یافته ها: بیشترین میزان مقاومت به آنتی بیوتیک پیپراسیلین (82%) و به دنبال آن آزترونام و سیپروفلوکساسین (81%)و کمترین مقاومت به پیپراسیلین/تازوباکتام (12%) و مروپنم (9%) مشاهده شد. حضور ESBLs به روش فنوتیپی در 62% از ایزوله ها مشاهده شد. از بین ایزوله های مورد مطالعه، 32% تشکیل دهنده بیوفیلم قوی، 33% توانایی تشکیل دهنده بیوفیلم متوسط و 24% تشکیل دهنده بیوفیلم ضعیف بودند. در این مطالعه شایع ترین ژن های ویرولانس ژن fimA با فراوانی 74% و به دنبال آن hlyF (68%)، papA (44%)، papC (32%)، iroN (26%) و cnf (20%) بود.