شیوع اضطراب در دوران بارداری در جمعیت زنان حاشیه نشین تبریز

Abstract

زنان بارداری که در مناطق محروم از نظر اقتصادی اجتماعی زندگی می کنند، پریشانی روانی-اجتماعی بیشتری را تجربه می کنند و حمایت کمتری برای مقابله با استرس دارند و در نتیجه نتایج نامطلوب بارداری به وجود می‌آید. از این رو هدف از انجام این مطالعه تعیین میزان شیوع اضطراب دوران بارداری در جمعیت زنان حاشیه نشین تبریز بود. روش کار: مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی است. نحوه نمونه¬ گیری، نمونه¬ گیری تصادفی خوشه‌ای بود. اطلاعات بیماران بر اساس پرسش‌نامه از قبل تهیه شده جمع‌آوری شد. همچنین برای ارزیابی سطح اضطراب بیماران از مقیاس غربالگری اضطراب پریناتال (PASS) استفاده شد. در نهایت میزان شیوع اضطراب در بین بیماران ارزیابی شد. یافته‌ها: 323 نفر از زنان باردار از 19 مراکز سلامت حاشیه شهر تبریز (هر مرکز 17 نفر) مورد بررسی قرار گرفتند. میانگین سنی زنان 6.95±27.63 سال بود. متوسط هفته‌های بارداری در بین بیماران 9.75±24.89 بود. 63% از زنان در کمترین سطح اضطراب (عدم اضطراب) قرار داشتند. 9/26% اضطراب متوسط و 3/9% اضطراب شدید را تجربه می‌کردند. بدین ترتیب شیوع کلی متوسط یا شدید در بین زنان باردار مورد مطالعه 37.2% بود. تفاوت معنی‌داری در میزان اضطراب بر اساس زمان حاملگی وجود نداشت. تنها فاکتورهایی که با میزان اضطراب ارتباط دارند سطح درآمد خانواده، سابقه قبلی بارداری و زایمان بود. شیوع اضطراب در بین زنان با درآمد ناکافی، سابقه قبلی بارداری یا زایمان بیشتر از سایر زنان بود.