روش کاربرد تحریک الکتریکی عصب تیبیال خلفی در یبوست مزمن: مطالعه مروری نظام مند و فراتحلیل

Abstract

خلاصه مقدمه: یبوست مزمن یکی از مشکلات شایع بهداشت عمومی است که تأثیر قابل توجهی بر کیفیت زندگی دارد. درمان¬های مطرح شامل اصلاح سبک زندگی، دارو¬ها، فیزیوتراپی و جراحی است. یکی از انواع روش¬های فیزیوتراپی، تکنیک¬های نورومدولاسیون است که شامل تحریک عصب ساکرال و تحریک سطحی یا سوزنی عصب تیبیال خلفی می¬گردد. مطالعه حاضر به بررسی روش کاربرد تحریک الکتریکی عصب تیبیال خلفی و ارزیابی پارامتر¬های آن شامل فرکانس، پالس دیوریشن، شدت و مدت زمان درمان در بیماران مبتلا به یبوست مزمن می¬پردازد. روش کار: در این مطالعه مروری نظام¬مند و متاآنالیز، جستجوی پایگاه¬های اطلاعاتی با استفاده از کلید واژه¬های تعیین شده به صورت اجزای PICO انجام شد. عنوان، خلاصه و متن کامل مطالعات توسط دو ارزیاب مستقل بررسی گردیده و مطالعات مرتبط انتخاب شدند. سپس کیفیت مطالعات انتخاب شده با استفاده از چک¬لیست ¬های ارزیابی کیفیت JBI بررسی شد. داده¬های مطالعات در جدول استخراج خلاصه گردید. جهت انجام متاآنالیز از نرم¬افزار Review Manager استفاده شد. یافته¬ها: از 1016 مطالعه یافت شده، 11 مطالعه وارد مطالعه حاضر شدند. نمره کیفیت مطالعات شبه تجربی بین 7 تا 9 و مطالعات کارآزمایی بالینی بین 8 تا 10 بود. نتایج متاآنالیز نشان داد که تحریک سطحی عصب تیبیال خلفی می¬تواند مداخله موثری در بهبود علائم یبوست (0004/0 = P) و کاهش زمان دفع بیماران مبتلا به یبوست مزمن باشد (17/0= P). همچنین آنالیز زیرگروهی نشان داد که تحریک سوزنی عصب تیبیال خلفی در بهبود کیفیت زندگی بیماران مبتلا به این عارضه موثر است (0001/0 > P). نتیجه¬گیری: هر دو روش تحریک سطحی و سوزنی عصب تیبیال خلفی می¬توانند مداخلات موثری برای یبوست مزمن باشند. تحقیقات بیشتری برای تعیین پارامتر¬های بهینه برای تحریک سطحی و سوزنی عصب تیبیال خلفی جهت پیشنهاد یک برنامه درمانی قطعی و استاندارد موردنیاز است. کلید واژه¬ها: فیزیوتراپی، نورومدولاسیون، یبوست