بررسی اثر داروهای رایج شیمی درمانی بر بیان ایمیون چک پوینت های PD-L1 و CD276 در رده سلولی سرطان پانکراس

Abstract

آشکار شدن تغییرات رخ داده در مسیرهای سیگنالینگ و عناصر ایمنی ریزمحیط تومور در پاسخ به انواع مختلف رژیم های شیمی درمانی با یا بدون رادیوتراپی می تواند اطلاعاتی را در اختیارمان قرار دهد که ما را هم در انتخاب رژیم های شیمی درمانی موثرتر و همسو با فعال سازی هر چه بیشتر سیستم ایمنی علیه تومور و هم در طراحی درمان های ترکیبی با ایمونوتراپی علیه اهداف ایمنی خاص مانند ایمیون چک پوینت ها، راهنمایی کند. هدف از مطالعه کنونی، بررسی اثر داروهای رایج شیمی درمانی بر بیان ایمیون چک پوینت های PD-L1 و CD276 در رده سلولی سرطان پانکراس می باشد. مواد و روش ها: ابتدا رده سلولی سرطانی پانکراس به نام MIA-PACA-2 در محیط کشت RPMI 1640 غنی شده با %FBS 10 در دمای 37 درجه سانتی گراد و Co2 5% کشت داده شد و سپس میزان بیان ژن های PD-L1 و CD276 (B7-H3) با تکنیک qRT-PCR اندازه گیری گردید. همچنین میزان تکثیر سلول های سرطانی به روش MTT ارزیابی شد. به دنبال افزودن داروهای شیمی درمانی رایج در درمان سرطان پانکراس مانند 5-فلوئورو اوراسیل، اگزالی پلاتین (oxaliplatin) و جم سیتابین (gemcitabine) و گذشت مدت زمان لازم، محیط کشت ابتدایی با محیط کشت محتوی MTT جایگزین شده و بعد از 4 ساعت انکوباسیون و سپس افزودن محیط کشت حاوی DMSO و بافر سورنسن فسفات به چاهک ها، میزان جذب نوری در طول موج 570 nm توسط دستگاه ELISA Plate Reader خوانده شد. نهایتا میزان بیان ژن های PD-L1 و CD276 (B7-H3) مجددا به وسیله qRT-PCR اندازه گیری شد. یافته ها: میزان بیان ژن PD-L1 تحت تاثیر داروی جم سیتابین (Gemcitabine) و میزان بیان ژن CD276 تحت تاثیر داروی 5-فلوئورو اوراسیل (5-FU) به طور معنی داری کاهش پیدا کرده است (۰۵/۰p<). از سوی دیگر در مقایسه با گروه کنترل، داروی جم سیتابین منجر به افزایش بیان CD276 شده و داروی 5-FU نیز منجر به کاهش بیان ژن PD-L1 شده است؛ درحالی که تفاوت آماری معنی داری نداشته اند. لذا می توان چنین برداشت کرد که داروی 5-FU منجر به کاهش بیان هر دو ژن دخیل در پیشروی رده سلولی سرطانی MIA-PACA-2 گردیده است.