تعیین فراوانی انواع شکستگی مهره‌های گردنی و آسیب نخاع گردنی براساس مکانیسم منجر به آسیب در ۵ سال اخیر

Abstract

مهره‌ها و نخاع گردنی بدلیل محافظت اندک در ناحیه بالای تنه و انعطاف پذیری و تحرک ذاتی، شایع‌ترین محل آسیب در ستون نخاعی هستند. کسب آگاهی از الگوها و علل مختلف آسیب تروماتیک مهره‌های گردنی و طناب نخاعی در مناطق مختلف در تبیین سیاست‌های پیشگیری و درمان، همچون آموزش عمومی شهروندان و رانندگان و تعریف استانداردهای ایمنی، همچون بهینه ساختن ناوگان حمل و نقل، بسیار تاثیرگذار است. هدف از این مطالعه، تعیین فراوانی انواع شکستگی مهره‌های گردنی و آسیب نخاع گردنی بر اساس مکانیسم منجر به آسیب در ۵ سال اخیر می باشد. مواد و روش ها: اطلاعات مربوط به شکستگی مهره‌های گردنی و آسیب طناب نخاعی متعاقب در ۲۱۱ بیمار با آسیب تروماتیک فقرات گردنی در بازه زمانی ۵ ساله از سال ۱۳۹۶ لغایت سال ۱۴۰۱، از مرکز ثبت اطلاعات بیماران ترومای نخاعی ایران تحت نظارت مرکز مدیریت و پیشگیری از مصدومیت‌های حوادث ترافیکی استخراج و مورد تحلیل و بررسی قرار گرفت. پارامترهای مورد استفاده در این مطالعه شامل سن بیماران، جنسیت بیماران، نوع شکستگی مهره گردنی، وجود یا عدم وجود آسیب طناب نخاعی و مکانیسم ایجاد آسیب (تصادف خودرویی، سقوط، نزاع، ورزشی و سایر) بودند. یافته ها: میانگین سن بیماران ۲۳/۱۸ ± ۲۹/۴۴ سال با دامنه ۷ تا ۹۲ سال و بیشترین فراوانی مربوط به گروه سنی ۴۰-۵۹ سال (۴/۳۷ درصد) بود. از نظر توزیع جنسیتی جنس مذکر غالب (۹/۷۳ درصد) بود. شایع ترین مکانیسم آسیب به مهره مربوط به حوادث ترافیکی (۷/۶۸ درصد) بود. ۵/۲۷ درصد بیماران مورد بررسی دچار ضایعه نخاعی شده و دارای یافته های معاینه نورولوژیکی مختل بودند که از این تعداد ۴۰ بیمار کوادری‌پلژی، ۱۳ بیمار پاراپلژی و ۵ بیمار همی‌پلژی بودند. از نظر طبقه بندی ASIA، ۷/۶۸ درصد کلاس E بودند. ۳۲۳ مورد شکستگی مهره گردنی ثبت شد که از این تعداد شایع ترین نوع شکستگی در مهره های C1-C2 مربوط به تیپ A (۱/۲۱ درصد) و در مهره های C3-C7 مربوط به تیپ C (۴/۲۴ درصد) بود.