طراحی و مشخصه یابی نانومیسل های پلورونیک حاوی رتینوئیک اسید و سدیم بوتیرات و بررسی پتانسیل درمانی هدفمند در رده سلولی MDA-MB-231 سرطان پستان

Abstract

مقدمه: نئوپلاسم های بدخیم با از دست دادن تمایز سلولی و تکثیر کنترل نشده مشخص می شوند. تمایز درمانی با هدف بازگرداندن برنامه های تمایز درون زا، از استراتژی های قابل توجه می باشد. ATRA، باعث تمایز انواع مختلف سلول‌های بنیادی، و سلول‌های سرطان سینه می‌شود. با این حال، آزمایشات بالینی ATRA به دلیل نبود سیستم های تحویل موثر و تا حدی خاموشی مکرر اپی ژنتیکی RARb موفقیت درمانی محدودی را نشان داده است. مهارکننده‌های هیستون داستیلاز باعث بیان مجدد RARb می‌شوند و سلول‌ها را نسبت به درمان حساس می‌کنند. همچنین از نتایج سودمند درمان با سیستم‌های دارورسانی افزایش اثربخشی و نیمه عمر دارو ، کاهش سمیت و دوز مورد نیاز داروها است. مواد و روش کار: نانوذرات با تشکیل لایه نازک و هیدراته کردن آن تشکیل شدند. تعاملات با FT-IR و بارگذاری و رهایش دارو در محیط اسیدی و خنثی بررسی شد. جذب نانو ذرات و اثرات سمیت نانو ذرات بر رده های سلولی MDA-MB-231، MDA-MB-468 وMCF7 انجام گرفت. تست خراش و اسفروئید انجام گرفت و بیان ژن های ALDH، CD44، CD24 و RARb در هر سه رده با نانوذره HA-PF127@ATRA@SB بررسی شد و تست آپوپتوز در سه رده سلولی مورد آنالیز قرار گرفت. نتایج: اتصال هیالورونیک اسید به پلورونیک با کمک 1H-NMR تایید شد. اندازه نانوذرات HA-PF127@ATRA، HA-PF127@SB و HA-PF127@ATRA@SB به ترتیب 02/32 نانومتر، 46/47 نانومتر و 10/52 نانومتر بود. مورفولوژی نانو ذرات به صورت کروی بودند. نتایج FT-IR حاکی از تعامل فیزیکی دارو ها با میسل های پلورونیک بودند. میزان بارگیری ATRA در حدود 25/96 درصد و رهایش آن در شرایط اسیدی بیشتر از نرمال بود. جذب سلولی نانو ذرات بیشتر از ماده فلوروسنت تنها بود و تست سمیت نشان داد که MDA-MB-231 به ATRA مقاوم بوده و نانوذرات HA-PF127@ATRA@SB قادر به شکست مقاومت بودند. IC50 داروهای فرموله شده کمتر از داروهای خالی بودند. در تست مهاجرت مهار MCF7 بیشتر از MDA-MB-231 بود و اندازه اسفروئیدها در تیمار با HA-PF127@ATRA@SB بیشترین کاهش اندازه را داشتند. نتایج Real time-PCR درتیمار با ترکیب درمانی در MDA-MB-231 باعث کاهش خصوصیات استم سلی و در MDA-MB-468 وMCF7 باعث افزایش نسبی خصوصیات استم سلی و بدخیمی می شود. در تست آپوپتوز در MDA-MB-231 درصد زیادی ازجمعیت وارد فاز Late apoptosis شده و در MDA-MB-468 وMCF7 بیشتر در فاز Early apoptosis قرار دارند. نتیجه گیری: نانو میسل های سنتز شده دارای خصوصیات اندازه و تعاملی خوب با داروها هستند و در مقایسه با دارو های خالی عملکرد بهتری نشان می دهند. همچنین ترکیب درمانی اتخاذ شده توانسته است MDA-MB-231 را که دارای خصوصیات بنیادینگی و متاستازی می باشد را مهار و باعث شکست مقاومت به ATRA بشود.