Show simple item record

dc.contributor.advisorمحمودی, جواد
dc.contributor.authorمنصوریار, مبینا
dc.date.accessioned2023-10-08T06:57:35Z
dc.date.available2023-10-08T06:57:35Z
dc.date.issued1402en_US
dc.identifier.urihttps://dspace.tbzmed.ac.ir:443/xmlui/handle/123456789/69461
dc.description.abstractاز گیاه بادرنجبویه به‌طور گسترده برای کاهش سطح اضطراب استفاده می‌شود. هدف از انجام این مطالعه بررسی تأثیر عصاره هیدروالکلی بادرنجبویه بر رفتار اضطرابی و فاکتورهای استرس اکسیداتیو در هیپوکمپ موش‌های پیر بود. مواد و روش‌ها: این مطالعه به‌صورت تجربی و آزمایشگاهی بر روی حیوانات آزمایشگاهی در مرکز تحقیقات علوم اعصاب دانشگاه علوم پزشکی تبریز در سال ۱۴۰۱ انجام گردید. در مطالعه حاضر از 45 عدد موش آزمایشگاهی کوچک جنس نر از نژاد آلبینو در محدوده وزنی 30-28 گرم استفاده شد. براساس معیارهای ورود و خروج تعریف‌شده، موش‌ها به 3 گروه 15 تائی شامل: 1-گروه کنترل جوان که روزانه ۹/۰ نرمال سالین دریافت کردند، 2-گروه کنترل پیر که روزانه ۹/۰ نرمال سالین دریافت کردند، 3: گروه پیر دریافت‌کننده 150 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن عصاره هیدروالکلی بادرنجبویه، تخصیص یافتند. یک روز بعد از پایان دوره تجویز دارو (14 روز)، آزمون‌های رفتاری شامل آزمون‌های ماز بعلاوه‌ مرتفع شده و میدان باز برای ارزیابی رفتارهای اضطرابی انجام شد. با خون‌گیری از بطن چپ، میزان کورتیکوسترون سرمی موش اندازه‌گیری شد. شاخص‌های استرس اکسیداتیو شامل ظرفیت تام آنتی‌اکسیدانی (TAC)، آنزیم سوپر اکسید دسموتاز (SOD)، آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز (GPX) و مالون دی آلدهید (MDA) اندازه‌گیری شد. یافته‌ها: در این مطالعه، عصاره بادرنجبویه در گروه موش پیر دریافت‌کننده آن سبب افزایش معنادار درصد مدت‌زمان ماندن در راهرو باز در مقایسه با گروه موش پیر دریافت‌کننده نرمال سالین شد ‍‍‍‍‍‍(P<0/05). در گروه موش پیر دریافت‌کننده بادرنجبویه در مقایسه با گروه موش پیر دریافت‌کننده نرمال سالین، درصد ورود به راهرو باز افزایش معناداری داشت ‍‍‍‍‍‍(P<0/01). میزان فعالیت حرکتی در گروه موش پیر دریافت‌کننده بادرنجبویه در مقایسه با گروه موش پیر دریافت‌کننده نرمال سالین، تفاوت معناداری را نشان نداد (P>0/05). تجویز بادرنجبویه در گروه موش پیر سبب افزایش معنادار زمان سپری‌شده در ناحیه مرکزی در مقایسه با گروه موش پیر دریافت‌کننده نرمال سالین شده است (P<0/01). سطح TAC و SOD در گروه موش پیر دریافت‌کننده بادرنجبویه در مقایسه با گروه موش پیر دریافت‌کننده نرمال سالین افزایش معنادار داشت (P<0/05)؛ از سوی دیگر سطح MDA در گروه موش پیر دریافت‌کننده بادرنجبویه در مقایسه با گروه موش پیر دریافت‌کننده نرمال سالین کاهش معنادار داشت (P<0/01)؛ اما سطح GPX در گروه موش پیر دریافت‌کننده بادرنجبویه در مقایسه با گروه موش پیر دریافت‌کننده نرمال سالین تفاوت معناداری نداشت (P>0/05).en_US
dc.language.isofaen_US
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشکده پزشکیen_US
dc.subjectاضطرابen_US
dc.subjectفاکتورهای استرس اکسیداتیوen_US
dc.subjectآزمون‌های رفتاریen_US
dc.subjectبادرنجبویهen_US
dc.subjectموش پیرen_US
dc.titleبررسی تأثیر عصاره هیدروالکلی بادرنجبویه بر رفتار اضطرابی و فاکتورهای استرس اکسیداتیو در هیپوکمپ موش‌های پیرen_US
dc.typeThesisen_US
dc.contributor.supervisorصدیق اعتقاد, سعید
dc.contributor.supervisorفرج دخت, فرشته
dc.identifier.docno6011109en_US
dc.identifier.callno11109en_US
dc.description.disciplineپزشکیen_US
dc.description.degreeدکترای عمومیen_US


Files in this item

Thumbnail

This item appears in the following Collection(s)

Show simple item record