اثرات تحريك جلدي عصب تيبيال بر مثانه بيش فعال در بيماران مولتيپل اسكلروزيس: يك مطالعه مرور سيستماتيك و متاآناليز

Abstract

علائم ادراری مرتبط با مثانه بیش‌فعال از رایج‌ترین شکابات بیماران مالتیپل اسکلروزیس (MS) می‌باشند که روش‌های متعددی برای کنترل و به حداقل رساندن آسیب‌های ناشی از آنان معرفی شده است. با این وجود مقابله با عوارض سوء این علائم و اثرات آنان بر کیفیت زندگی افراد از چالش‌های درمانی کنونی است. از روش‌های بدیع که برای مقابله با این علائم پیشنهاد شده‌اند، تحریک جلدی عصب تیبیال می‌باشد. هدف: این مطالعه مرور سیستماتیک با هدف بررسی اثربخشی دو روش تحریک ترانسکوتانئوس عصب تیبیال (TTNS)و تحریک پرکوتانئوس عصب تیبیال(PTNS) بر علائم مثانه نوروژنیک در بیماران MS انجام شده است. مواد و روش کار: پایگاه‌های داده Pubmed, Embase, Scopus و Web of Science به شیوه‌ای سیستماتیک تا اکتبر 2021 مورد جستجوی کامل قرار گرفتند و جهت حصول به نتایج کامل‌تر جستجوی دستی نیز صورت گرفت. نتایج جستجو به نرم‌افزار مدیریت دادهEndNote X20 منتقل شده و از نظر انطباق با معیارهای ورود مورد بررسی قرار گرفتند. ارزیابی کیفیت مطالعات وارد شده و خطرات سوگیری با استفاده از ابزار JBI و متاآنالیز با استفاده از نرم‌افزار CMA انجام شد. یافته‌ها: معیارهای ورود ما توسط 12 مطالعه ارزیابی اثرات PTNS/TTNS بر مثانه نوروژنیک ناشی از MS برآورده شد. مقایسه نتایج پس از مداخله با مقادیر پایه نشان داد که فرکانس ادراری در هر دو گروه PTNS و TTNS پس از مداخله کاهش یافته است. میانگین کلی تغییر در فرکانس 2.623 - (%95 3.58- :CI ، 0.001 >P ؛ 1.66- ، 87.04 :2I) در بین شش مطالعه واجد شرایط بود. حجم باقیمانده (PVR) پس از درمان در هر دو روش، با اختلاف میانگین کلی 13.31 میلی‌لیتر کاهش یافت (%95 50.62- : CI، 11.63- ؛ 0.002 = P، 71.81: 2I) سایر پارامترهای ادراری شامل فوریت ادراری، حداکثر ظرفیت سیستومتریک (MCC) و شب‌ادراری نیز پس از مداخله بهبود یافتند. با این حال، نتایج آنالیز زیرگروهی حاکی از آن بود که اثرات TTNS بر بی‌اختیاری ادرار و شب‌ادراری فاقد اهمیت آماری می‌باشد. میانگین حجم ادراری (MVV) شواهد نشان می‌دهند که تنها روش PTNS میانگین 75.01 میلی‌لیتر تغییرات ایجاد می‌کند. (%95 85.04: 2I، 0.001>P؛ 110.61، 39.40- : CI)