بررسی اثرات نانوکورکومین بر میزان ترشح سایتوکاین های التهابی و ضدالتهابی در بیماری پره اکلامپسی

Abstract

پره اکلامپسیا (Preeclampsia) یک عارضه بارداری وابسته به سیستم ایمنی است که در 5 تا 10 درصد از همه حاملگی ها پس از هفته بیستم بارداری رخ می دهد. فعالیت نامناسب سیستم ایمنی بويژه عدم تعادل بین سلول های Th17 و Treg نقش قابل توجهی در پاتوژنز این بیماری دارد. هدف از این مطالعه بررسی تنظیم سیستم ایمنی بیماران مبتلا به پره اکلامپسی با استفاده از نانوکورکومین است. مواد و روش ها: در این مطالعه از 30 زن مبتلا به پره اکلامپسی و 30 زن باردار سالم که جمعیت های مورد مطالعه ما در این تحقیق بودند، خون هپارینه گرفته شد و با استفاده از فایکول 1.077 سلول های تک هسته ای خون (PBMC) جدا گردید. جهت بررسی فاکتورهای سلول های Treg و Th17 و سایتوکاین های مرتبط با آنها از روش Quantitative PCR و الایزا استفاده شد. در ادامه، اثر سمیت سلولی غلظت‌های مختلف نانو کورکومین در PBMCs با استفاده از روش MTT مورد ارزیابی قرار گرفت. سپس میزان ترشح و بیان ژن سایتوکاین های التهابی IL-6 و IL-17 و IL-23 و سایتوکاین های ضد التهابی TGF-β و IL-10 به ترتیب با استفاده از روش Real time PCR و الیزا بررسی شدند. یافته ها: در مقایسه با گروه کنترل نتایج ما بطور معناداری فراوانی افزایش یافته سلول های Th17 را همراه با افزایش فاکتور نسخه برداری RORγt در بیماران پره اکلامپسی نشان داد، در حالیکه فراوانی سلول های Treg و به دنبال آن بیان فاکتور نسخه برداری Foxp3 بشدت در این بیماران کاهش یافته بود. میزان ترشح سایتوکاین های التهابی (IL-6, IL-17, IL-23) و سایتوکاین ضد التهابی IL-10 و TGF-β در نمونه PBMC افراد پره اکلامپسی بطور معناداری نسبت به گروه کنترل به ترتیب افزایش و کاهش یافته بود. پس از انکوباسیون PBMC ها با نانو کورکومین، فاکتورهای رونویسی مرتبط با Th17، RORɣt و STAT3 به طور قابل توجهی تنظیم شدند، همراه با ترشح IL-6، IL-17، IL-21 و IL-23. در مقابل، نانو کورکومین قادر به تنظیم مثبت بیان FoxP3 و ترشح IL-10، TGF-β در PBMCs بیماران بود.