بررسی بیان ژن های PD-L1 و CTLA-4در سلول های تک هسته ای خون محیطی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس تحت درمان با داروهای اینترفرون بتا یک آلفا، فینگولیمود، DMF و Glatiramer acetate در مقایسه با افراد بیمار درمان نشده در شهر تبریز

Abstract

مولتیپل اسکلروزیس (MS) به عنوان یک بیماری خود ایمنی محسوب می شود که با دمیلیناسیون، آسیب آکسون و اختلال عصبی در سیستم عصبی مرکزی (CNS) همراه است. این بیماری با التهاب مشخص می شود و معمولاً منجر به اختلال های قابل توجهی در اکثر بیماران می گردد. با پیشرفت روزافزون در فناوری های ژنتیکی، اخیراً جهش های ژنتیکی قابل توجهی در سیستم ایمنی شناسایی شده است. به عنوان مثال، نقاط ایست بازرسی ایمنی نقش مهمی در حفظ تعادل سیستم ایمنی دارند. CTLA-4و PD-L1به عنوان نقاط بازرسی ایمنی مهاری هستند که در بسیاری از بیماری های خودایمنی، از جمله MS، نقش دارند. روش کار: میزان بیان ژن CTLA-4 و PD-L1 را در سلول های تک هسته ای خون محیطی بیماران MS با استفاده از داده های RNA-seq تک سلولی ارزیابی شد. علاوه بر این، از طریق ارزیابی آزمایشگاهی و با استفاده از qRT-PCR، چگونگی تغییر بیان CTLA-4 و PD-L1 را در نمونه‌های PBMC بیماران مولتیپل اسکلروزیس عودکننده- فروکش کننده (RRMS) در مقایسه با گروه سالم نشان داده شد. در نهایت، تأثیر درمان‌های مختلف مرتبط با MS را بر میزان بیان CTLA-4 و PD-L1 بررسی شد. یافته ها: نتایج بیوانفورماتیکی نشان داد که 12 نوع سلولی مختلف بر پایه ی نشانگرهای خاص بین بیماران MS و کنترل شناسایی شدند. همچنین، CTLA-4 و PD-L1 عمدتاً بر روی سلول‌های T تمایزنیافته، سلول‌های T تنظیمی و سلول‌های T CD8+ فعال بیان شدند. بررسی های آزمایشگاهی نشان داد که سطح بیان PD-L1و CTLA-4 در گروه کنترل در مقایسه با بیماران بدون درمان، به طور قابل توجهی بالا بوده است. بیان نسبی این دو ژن در بیماران تحت درمان با فینگولیمود به مراتب بیشتر از بیماران بدون دریافت درمان بود. علاوه بر این، گروهی که DMF و IFNβ-1α دریافت کردند، میزان بیان افزایش یافته را در مقایسه با گروه‌های بدون درمان نشان دادند.در مقابل، تغییر بیان نسبی آنهادر گروه های تحت درمان با GA در مقایسه با بیماران بدون دریافت درمان به لحاظ آماری معنی دار نبود.