بررسی ریسک فاکتورهای مقاومت وانکومایسین در انتروکوک های ایزوله شده از بیماران با کاتتر دیالیز، خون، ترشحات تنفسی و عفونت ادراری

Abstract

امروزه مقاومت آنتی بیوتیکی به عنوان یکی از مسائل مهم مطرح در طب عفونی می باشد و توجه به این نکته که بیماران دارای کاتتر دیالیز نیازمند درمان سریع و همچنین پیشگیری از بروز مقاومت های آنتی بیوتیکی علیه انتروکوک های مقاوم می باشند، لذا هدف از مطالعه حاضر بررسی ریسک فاکتورهای مقاومت وانکومایسین در انتروکوک های ایزوله شده از بیماران با کاتتر دیالیز، خون، ترشحات تنفسی و عفونت ادراری می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه بررسی مقطعی، کلیه نمونه های مربوط به کشت میکروبی شامل کاتتر دیالیز، خون، ترشحات تنفسی و عفونت ادراری بیماران بستری در بخش های عفونی جمع آوری شدند. همزمان اطلاعات بیماران شامل سن، جنسیت، مدت زمان بستری، بیماری زمینه ای، آنتی بیوتیک های دریافتی نیز ثبت شد. نمونه های به دست آمده از نظر مورفولوژی کلونی، رنگ آمیزی گرم و تست کاتالاز ارزیابی شدند. یافته ها: ۱۵۷ بیمار بستری دارای کشت میکروبی مثبت با رشد انتروکوک و آنتی بیوگرام مقاوم به وانکومایسین مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران با میانگین سن ۲۶/۱۶ ± ۱۷/۶۴ سال مورد مطالعه قرار گرفتند که ۷/۵۶ درصد آن ها مذکر بودند. بیشترین فراوانی محل بستری مربوط به ICU (۷/۳۵ درصد) و کمترین آن بخش های جراحی بود. بیماران میانگین بستری بیمارستانی ۴۹/۹ ± ۹۲/۱۵ روز (دامنه: ۳ تا ۶۰ روز) داشتند که بیشترین مدت بستری مربوط به بیماران بستری در بخش های ICU و کمترین آن بیماران بستری در بخش اورولوژی بود. به طور معنی داری بیماران فوت شده سن بالاتر (۶۲/۱۳ ± ۵۶/۷۲ سال در مقابل ۱۶/۱۶ ± ۴۰/۶۱ سال؛ ۰۰۱/۰p=) و مدت بستری بیمارستانی طولانی تری (۹۵/۱۳ ± ۲۸/۱۹ روز در مقابل ۲۰/۷ ± ۸۱/۱۴ روز؛ ۰۱۰/۰p=) داشته اند. سابقه ابتلا به بیماری های قلبی عروقی (۹/۳۵ درصد در مقابل ۱/۱۶ درصد؛ ۰۱۰/۰p=) و کووید-۱۹ (۸/۵۳ درصد در مقابل ۹/۲۲ درصد؛ ۰۰۱/۰p=) در بیماران فوت شده به طور معنی داری بالاتر بوده است.