تاثیر سریسین بر بیان پروتئین استرس گرمائی 90 و 60 و TLR2, TLR4 در موشهای نر کوچک آزمایشگاهی دچار استرس گرمائی

Abstract

تاثیر سریسین بر بیان پروتئین استرس گرمائی 90 و 60 و TLR4, TLR2 در موشهای نر کوچک آزمایشگاهی دچار استرس گرمائی استرس گرمایی (Heat stress) و به دنبال آن گرمازدگی (Heat stroke) که از افزایش دمای بدن به بیش از 40 درجه سانتی گراد ناشی می شود، به عنوان یک فوریت پزشکی افراد بسیاری را در موقعیت های شغلی و شرایط آب و هوایی گرم در معرض مواجهه با آسیب های غیر قابل برگشت عصبی و شناختی قرار می دهد. درمان های رایج، علیرغم اینکه بر پایه کاهش سریع دمای بدن برای بهبود وضعیت قربانیان به کار می روند، ولی در نهایت افرادی که زنده می مانند معمولا دچار آسیب های جدی عصبی مادام العمر می شوند، بنابراین دستیابی به رهیافت های درمانی که بتوانند آسیب های عصبی ناشی از استرس گرمائی را درمان نمایند حایز اهمیت درمانی خواهد بود. مواد و روش کار: در مطالعه حاضر از 75 عدد موش کوچک آزمایشگاهی نر از نژاد آلبینو در محدوده وزنی 30-28 گرم استفاده شد. موش‌ها به 5 گروه 15 تائی، شامل گروههای زیر تقسیم شد: گروه کنترل ، گروه استرس گرمائی،گروه استرس گرمائی + سریسین 100، گروه استرس گرمائی + سریسین 150، گروه استرس گرمائی + سریسین 200 .بعد از القای استرس گرمایی میزان بیان TLR2,4 توسط Real Time PCR و بیان پروتییئن های hsp60 , hsp90 توسط وسترن بلات ارزیابی شد. یافته‌ها: میزان بیان رسپتورهای TLR2,TLR4,با گذشت زمان تحریک، بصورت تایم کورس افزایش معنی داری داشت ؛ همچنین نتایج وسترن بلات نشان داد که میزان بیان HSP60 , HSP90 نیز افزایش داست.