مقایسه اثر میزوپروستول و اکسی¬توسین در میزان خونریزی بعد از سزارین

Abstract

خونریزی پس از زایمان (PPH: postpartum hemorrhage) یکی علل مهم مرگ و میر مادران است. راهکارهای مختلفی برای درمان این عارضه انجام می¬شود که اکسی¬توسین رایج ترین دارو است که برای دستیابی به انقباضات رحمی، پیشگیری و درمان PPH مورد استفاده قرار می گیرد. میزوپروستول نیز یک آنالوگ ارزان و نسبتاً جدید پروستاگلاندین E1 است که برای القای زایمان، پیشگیری و هم درمان PPH استفاده می¬شود. هدف از این مطالعه مقایسه اثرات میزوپروستول زیر زبانی، میزوپروستول داخل رحمی و اکسی¬توسین در عمل سزارین می¬باشد. مواد و روش‌ها: برای تمامی شرکت کننده¬ها Hb و Hct در روز عمل ثبت ¬گردید. افراد به سه گروه درمانی تقسیم شدند که شامل اکسی¬توسین و میزوپروستول زیر زبانی (A)، اکسی-توسین و میزوپروستول داخل رحمی (B) و اکسی¬توسین (C) بود. حجم خونریزی حین سزارین از طریق میزان خون ساکشن شده و توزین گاز و لانگ گازهای قبل و بعد از عمل ارزیابی شد. حجم خونریزی در طی 24 ساعت بعد از عمل از طریق مقایسه اندازه گیری هموگلوبین و هماتوکریت قبل و بعد عمل ارزیابی شد. یافته‌ها: نتایج به دست آمده از این مطالعه نشان داد، مدت زمان جراحی و میزان حجم خونریزی (حین زایمان و 24 ساعت بعد از زایمان) در سه گروه¬ تفاوت معنا داری با یکدیگر ندارد. عوارض دارویی شامل لرز تنها در گروه دریافت کننده میزوپروستول زیر زبانی مشاهده شد.