بررسی علل تشنج در نوزادان مراجعه کننده به بیمارستان کودکان و کلینیک های تخصصی دانشگاه علوم پزشکی تبریز

Abstract

تشنج شایع ترین و بارز ترین تظاهر اختلالات عصبی در دوران نوزادی می باشد. بیشترین احتمال تشنج در ماه اول حیات، یعنی نوزادی می باشد. تقریباً یک سوم آن در روز اول و یک سوم دیگر در هفته اول رخ می ‌دهد. ریسک بالای از مرگ و میر و ناتوانی های عصبی در این نوزادان وجود دارند که می تواند با اختلالات تکاملی نیز همراه شود. مهم است که علت زمینه ای ایجاد کننده بیماری تشخیص داده شود تا بتوان به شکل موثری آن علت را درمان کرد و پیش بینی دقیق تری از نوزاد در اختیار والدین قرار داد. هدف: هدف از این مطالعه، بررسی فراوانی علل بروز تشنج درنوزادان و فراوانی هر کدام از این علل بود. مواد و روش کار: این مطالعه در مرکز آموزشی و درمانی کودکان واقع در شهر تبریز انجام شده است. در این مطالعه مقطعی گذشته نگر، همه نوزادانی که در بخش نوزادان و NICU مرکز آموزشی درمانی تبریز از تاریخ اول فروردین 1398 تا پایان سال 1399، با تشخیص نهایی تشنج نوزادی بستری بودند، وارد مطالعه گشتند. اطلاعات دموگرافیک و همچنین اطلاعات مربوط به تولد و بیماری شامل نتایج آزمایشات و پاراکلینیک، بر اساس گزارشات مکتوب در پرونده بیماران و با استفاده از چک لیست، جمع آوری گردید. نتایج: اطلاعات 111 نوزاد با میانگین سن بارداری 37 هفته و دو روز ارزیابی قرار گرفت. 63 نفر پسر و 48 نفر از آن ها دختر بودند. میانگین سن تشنج در نوزادان، 13 ± 36 روز بود، که از نظر آماری با یکدیگر ارتباطی نداشتند. شایع ترین علل تشنج، تشنج نوزادی ایدیوپاتیک با 42 مورد و انسفالوپاتی هیپوکسیک ایسکمیک با 27 مورد بودند. در 111 بیمار، حرکات تشنجی تایید شدند. بیشترین تظاهرات به شکل تشنج تونیک و تشنج کلونیک بود و به صورت معنی داری در ارتباط با علل ایدیوپاتیک و انسفالوپاتی هایپوکسمیک-ایسکمیک، بودند. از نظر علل بروز تشنج، الکتروانسفالوگرافی در مورد موارد حاصل از انسفالوپاتی هایپوکسیک-ایسکمیک و خونریزی داخل جمجمه ای، قدرت تشخیصی بهتری از خود نشان داد. ریسک فاکتور های موثر در بروز تشنج نوزادی، سابقه فامیلی، زایمان سزارین، تولد پره ترم، و جنسیت پسر بودند. هایپوکسی بدو تولد و وزن پایین ارتباط معنی داری با بروز تشنج نداشتند.