مقایسه اثر درمانی TCA 30% با کرایوتراپی در درمان لنتیگو سیمپلکس

Abstract

برای درمان ضایعات لنتیگو پروسه های درمانی متفاوتی وجود دارند که در بین این پروسه ها می توان به کرم رتینوئیک اسید، TCA یا لایه بردار های لاکتیک اسید و لیزر اشاره کرد. جراحی کرایوتراپی نیز یکی از روش های انتخابی می باشد که از نیتروژن مایع، کربن دی اکسید مایع یا نیترو اکساید استفاده می شود. هدف از مطالعه کنونی، مقایسه اثر درمانی TCA 30% با کرایوتراپی در درمان لنتیگو سیمپلکس می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی غیرتصادفی یک سو کور، ۲۰ بیمار مبتلا به لنتیگو سیمپلکس در هر دو دست بر اساس معیارهای مطالعه مورد بررسی قرار گرفتند به طوری که در هر بیمار در دست چپ کرایوتراپی و در دست راست، TCA 30% انجام گردید (۴۰ دست در دو گروه بررسی شدند). هر دو روش درمانی هر دو هفته تا ۲ ماه تکرار شدند. ابتدای مطالعه و پس از ۱ ماه از آخرین دوره درمانی (3 ماه پس از شروع) از ضایعات عکس برداری شد. همچنین بیماران از نظر عوارض جانبی احتمالی هر دو روش از جمله اریتم، خارش، سوزش، تاول، درد، دیس پیگمانتاسیون، آتروفی و اسکار، هیپرپیگمانتاسیون و دپیگمانتاسیون بررسی شدند. یافته ها: در زمان پیگیری نهایی فراوانی موارد بهبودی قابل قبول به طور معنی داری در درمان توسط TCA 30% در مقایسه با کرایوتراپی بیشتر بود (۶۰ درصد در مقابل ۳۰ درصد). همچنین شدت درد در درمان TCA 30% به طور معنی داری در تمامی پیگیری ها کمتر از درمان کرایوتراپی بود. در ضمن امتیاز رضایت بیماران از درمان TCA 30% به طور معنی داری بیشتر از کرایوتراپی بود و بیشتر بیماران (۶۰ درصد) درمان TCA 30% را ترجیح داده بودند. در خصوص عوارض درمانی، مواردی از جمله اریتم، خارش و ادم در درمان TCA 30% بیشتر بوده و در مقابل سایر عوارض شامل سوزش، تاول، درد و هیپوپیگمانتاسیون در درمان کرایوتراپی بیشتر بودند.