بررسی میزان مقاومت شریان رحمی در حاملگی خارج رحمی آدنکسال (تخمدان و ضمائم) قبل و بعد درمان با تک دوز متوترکسات و ارتباط آن با میزان موفقیت درمان

Abstract

در حاملگی خارج رحمی میزان اندکس های Pulsatility Index و Resistance Index کاهش می یابد در صورت پاسخ به درمان متوتروکسات انتظار افزایش در میزان این اندکس ها را داریم در صورتیکه میزان افزایش شاخص مقاومت، معنادار باشد می تواند در سیر درمان بیمار و پیش بینی پروگنوز درمان بیماران کمک کننده باشد. هدف از این مطالعه، تعیین میزان مقاومت شریان رحمی در حاملگی خارج رحمی آدنکسال (تخمدان و ضمائم) قبل و بعد درمان با تک دوز متوترکسات و ارتباط آن با میزان موفقیت درمان می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، ۶۶ بیمار با حاملگی خارج رحمی آدنکسال (تخمدان و ضمائم) تحت سونوگرافی داپلر رنگی شریان رحمی قرار گرفته و سپس طبق نظر متخصص زنان تحت درمان دارویی با متوتروکسات (تک دوز متوتروکسات با دوز 50 میلی گرم بر مترمربع) قرار گرفتند و در پایان روز چهارم، سطح سرمی BhCG سنجیده شده و سونوگرافی کالر داپلر انجام و مقادیر RI، PI، S/D، PSV و EDV در شریان های رحمی دو طرف به همراه حجم و ابعاد توده بررسی گردید. نتایج قبل و بعد از درمان مورد مقایسه قرار گرفتند. یافته ها: میزان موفقیت درمان با تک دوز متوتروکسات ۴/۸۶ درصد و میانگین سن بیماران ۸۳/۵ ± ۱۰/۳۲ سال بود. به طور معنی داری میانگین سن در بیماران با شکست درمان پایین تر بود (۷۱/۸ ± ۶۶/۲۸ در مقابل ۱۴/۵ ± ۶۴/۳۲ سال؛ ۰۱۲/۰p=). در مقایسه میانه سطح BhCG بین شکست و موفقیت درمان تفاوت آماری معنی داری مشاهده شد (به ترتیب، mIU /L ۱۸۴۰ در مقابل mIU /L ۱۳۷۰؛ ۰۰۱/۰p=). مقادیر RI شریان رحمی سمت درگیر EP به طور معنی داری پس از انجام درمان در بیماران با موفقیت درمان بالاتر از بیماران با شکست درمان بود (۰۸/۰ ± ۸۸/۰ در مقابل ۰۸/۰ ± ۷۶/۰؛ ۰۰۲/۰p=). شاخص RI با AUC برابر ۸۲۸/۰ (۹۷۱/۰ - ۶۸۵/۰: 95%CI) و ۰۰۲/۰p= و با نقطه برش ۸۱۵/۰ دارای حساسیت ۶/۷۰ درصد و اختصاصیت ۸/۷۷ درصد در تخمین موفقیت درمان بود.