بررسی اپیدمیولوژیک و تظاهرات بالینی توده های پاروتید

Abstract

تومور های پاروتید جزو تومورهای شایع می باشند. یکی از اصلی ترین روش های درمانی در این تومورها روش های جراحی می باشند که وابستگی مستقیمی به تجربه جراح داشته و عوارض اصلی بعد از عمل آن شامل آسیب به عصب فاسیال می باشد. به همین جهت هدف از مطالعه حاضر بررسی اپیدمیولوژیک و تظاهرات بالینی توده های پاروتید می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه بررسی مقطعی، تعداد ۱۵۴ بیمار با تومورهای پاروتید مراجعه کننده به درمانگاه های ENT دانشگاه علوم پزشکی تبریز مورد مطالعه قرار گرفتند. اطلاعات بیماران از پرونده بالینی بایگانی استخراج شد. اطلاعات بیماران شامل سن، جنسیت، نوع عمل جراحی (سطحی یا توتال پاروتیدکتومی)، نوع پاتولوژی، نوع تومور (پلئومورفیک آدنوما، تومور وارتین، کیست، التهاب یا لنف نودهای reactive و شوانوما)، خوش خیم یا بدخیم بودن تومور، عوارض زودرس از قبیل فلج گذرای عصب فاسیال، عفونت زخم، سیالوسل و بی حسی ناحیه نرمه گوش می باشند که در فرم جمع آوری داده ها که توسط محقق طراحی شده است ثبت شدند. یافته ها: میانگین سن بیماران مورد مطالعه ۶۰/۱۳ ± ۷۵/۴۶ سال بوده و ۳/۵۱ درصد بیماران مونث بودند. در ضمن بیشترین فراوانی تومورها در گروه سنی ۴۱ تا ۶۰ سال بوده و تفاوتی از نظر جنسیت در شیوع تومورها مشاهده نشد. بیشترین فراوانی نوع تومور پاروتید در مطالعه حاضر نیز مربوط به آدنوم پلئومورفیک (۹/۷۷ درصد) بوده و ۷/۹۸ درصد موارد تومورها خوش خیم بودند که آدنوم پلئومورفیک شایع ترین تومور خوش خیم می باشد. شایع ترین تظاهر بالینی تومورهای پاروتید توده ناحیه گونه با فراوانی ۴/۹۹ درصد بوده و شایع ترین ریسک فاکتورهای دخیل در تومورهای پاروتید در بیماران مورد مطالعه شامل مصرف سیگار (۱/۳۳ درصد) و سپس رنگ مو (۷/۲۲ درصد) بودند.