ارتباط میزان اسید اوریک سرم با مجموع دوز دریافتی دیورتیک در طی بستری در بیماران بستری شده با تشدید حاد نارسایی قلبی

Abstract

مطالعات اخیر نشان داده اند که افزایش در سطح سرمی اسید اوریک با پیامدهای ناگوار کلینیکی در بیماران مبتلا به اختلال عملکرد مزمن قلب (CHF) مرتبط می باشد؛ هدف از مطالعه حاضر تعیین ارتباط میزان اسید اوریک سرم با مجموع دوز دیورتیک دریافتی در طی بستری در بیماران بستری شده با تشدید حاد نارسایی قلبی میباشد. تعیین وجود نقش اسید اوریک به عنوان بیومارکری که بتواند جایگزینی برای pro-BNP در ارزیابی بالینی و میزان نیاز به دیورتیک در بیماران بستری شده با نارسایی حاد قلبی، هدف اصلی این مطالعه میباشد. مواد و روش‌ها: پس از تصویب طرح در شورای پژوهشی گروه قلب و کسب کد اخلاقی از کمیته ی منطقه ای اخلاق در پژوهش(مطالعات سوژه های انسانی)، پژوهشگر با مراجعه به بیمارستان شهید مدنی،100 بیمار که با تشخیص نارسایی حاد قلبی مراجعه کرده بودند و رضایت جهت انجام مطالعه داشتند وارد مطالعه شده و اطلاعات لازم جهت مطالعه از روی پرونده بیمار جمع آوری شد و اطلاعات بعد از دسته بندی وارد نرم افزار SPSS شده و آنالیز و آزمون های آماری مناسب روی آن ها انجام شد و در تمامی آزمون های آماری سطح معنی داری آماری 05/0 در نظر گرفته شد. یافته‌ها: در این مطالعه پرونده 100 بیمار با نارسایی حاد قلبی مورد بررسی قرار گرفت که میانگین سنی آن ها 78/14 ± 43/63 سال بوده و 66 درصد آن ها را مردان تشکیل می دادند. میانگین دوز دریافتی فروزماید در این بیماران 47/377 ± 92/680 میلی گرم گزارش شده است و میانگین سطح سرمی اوریک اسید در این بیماران 50/2 ± 55/8 میلی گرم در دسی لیتر بود. در بررسی ارتباط بین متغیر ها ارتباط معنی داری بین دوز فروزماید دریافتی با سطح سرمی اوریک اسید سرم وجود داشت (017/0=P، 248/0=r). همچنین ارتباط معنی داری بین سطح اسید اوریک سرم و مرگ و میر بیماران مشاهده می شود (013/0=P، 247/0=r).