بررسی تاثیرات تنظیمی ایمنی ترشحات مشتق از سلول ¬های مزانشیمی بنیادی انسانی (MSC) بر تمایز و عملکرد سلول¬ های T کمکی ۱۷ (TH17) خون محیطی بیماران مبتلا به کووید-۱۹

Abstract

مهار طوفان سایتوکاینی در کنار داروهای مهارکننده¬ی همانندسازی ویروسی می¬تواند تاثیر به سزایی در روند درمانی بیماران مبتلا به COVID-19 داشته باشد. مطالعه حاضر برای اولین بار به دنبال بررسی اثرات تنظیمی اگزوزوم ¬های مشتق از سلول¬ های MSC بر روی فعالیت سلول -های PBMCs در بیماران مبتلا به کووید-۱۹ می¬ باشد. روش ¬ها و مواد: در اين مطالعه بنیادی، به منظور جداسازی سلول ¬های PBMC، از ۲۰ بیمار مبتلا به کووید-۱۹ ۵ میلی ¬لیتر خون حاوی ماده ضد انعقاد گرفته شد. بعد از نمونه گیری و جدا سازی سلول ¬هایPBMC از آن ها، درصد تمایز سلول های TH17 و میزان بیان ژن و سطح ترشحی سایتوکاین ¬های IL-22، IL-17 و IL-23 قبل و بعد از همکشتی؛ با اگزوزوم¬ های مشتق از سلول¬ های MSC اندازه گیری شد. در آخر برای آنالیز داده ها از نرم افزارGraphpad Prism استفاده شد و ۰.۰۵> p به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد. یافته ها: میزان ترشح سایتوکاین¬ های IL-17 ، IL-23 و IL-22 از نظر آماری به طور معناداری در PBMC بیماران کاهش داشته¬ اند. همچنین سطح بیان ژن RORγt، IL-17 ، IL-23 و IL-22 به طور معناداری کاهش داشته است. علاوه بر آن کاهش قابل توجه ¬ای در میزان تمایز لنفوسیت ¬ها به TH17 پس از همکشتی با اگزوزوم¬ های MSC مشاهده شد.