مقایسه اثرات آتورواستاتین و رزو واستاتین در پیشگیری از فراوانی ایجاد فیبریلاسیون دهلیزی در بیماران تحت عمل جراحی بای پس قلبی عروقی

Abstract

جراحی بای پس قلبی عروقی (CABG) به عنوان یک درمان مهم برای بیماری های ایسکمیک قلب است و در گروه های مختلف بیماران باعث طولانی شدن بقا، تسکین آنژین و بهبود کیفیت زندگی می شود. یکی از عوارض شایع پس از CABG فراوانی ایجاد آریتمی های فوق بطنی مثل فیبریلاسیون دهلیزی (AF) و فلوتر دهلیزی می باشد. یکی درمان های مورد استفاده برای پیشگیری از AF، استاتین‌ها می باشند. این داروها علاوه بر اثرات کاهنده لیپیدها اثرات ضد التهابی هم دارند و با توجه به اینکه مارکرهای التهابی سیستمیک قبل از جراحی یکی از مکانیسم های محتمل ایجاد کننده AF پس از CABG می باشد. این مطالعه جهت مقایسه اثر این داروها بر روی فراوانی ایجاد AF پس از CABG، طراحی و انجام شده است. بیماران و روش‌ها: این مطالعه کارآزمایی بالینی، به صورت دوسوکور انجام شد. 200 نفر از افرادی که در بیمارستان شهید مدنی تبریز کاندید CABG الکتیو بودند، بطور رندوم و با استفاده از برنامه کامپیوتری بصورت تصادفی به دو گروه 100 نفری تقسیم شدند. برای یک گروه آتورواستاتین 40 میلی گرم در روز و برای گروه دیگر رزوواستاتین 20 میلی گرم در روز از یک هفته قبل از انجام CABG تجویز شد و این افراد به مدت 48 ساعت بعد از عمل که در ICU بستری هستند تحت هولتر مانیتورینگ قرار گرفتند و تلاش شد تا در شرایط یکسان برای هر دو گروه، میزان فراوانی ایجاد AF، تعداد روزهای بستری بیمارستانی و ICU در دو گروه با هم مقایسه شود. نتایج: 100 بیمار در گروه رزوواستاتین و 100 بیمار در گروه آتورواستاتین قرار داشتند. میانگین سنی گروه اول 42/8 ± 30/59 و گروه دوم 40/9 ± 13/60 بود (p= 58/0) و 2 گروه از نظر سایر شاخص‌های موثر بر AF و نیز پروسه‌ی CABG، با یکدیگر تفاوت معناداری نداشتند.. 27 بیمار (27%) در گروه رزوواستاتین و 31 (31%) بیمار در گروه آتورواستاتین، پس از عمل CABG، به AF مبتلا شدند که این تفاوت از لحاظ آماری قابل توجه نبود. (p= 53/0). فاصله‌ی زمانی بین CABG و بروز AF در بیماران گروه رزوواستاتین 37/13± 93/25 ساعت و در گروه آتورواستاتین 35/12 ± 43/25 ساعت بود که تفاوت معناداری وجود نداشت (p= 90/0). همچنین در طول مدت زمان AF بیماران نیز تفاوت معناداری در 2 گروه نشان نداد. (p= 68/0). مدت زمان بستری بیمارستانی و بستری در بخش مراقبت‌های ویژه (ICU) تفاوت معناداری بین این 2 گروه مشاهده نشد (p= 42/0 و 24/0). 2 بیمار در گروه آتورواستاتین و 2 بیمار در گروه رزوواستاتین جان خود را از دست دادند و همچنین مطالعه با عوارض جانبی قابل توجهی همراه نبود.