ارزیابی اثر دی متیل فومارات و عسل (سیه رود آذربایجان) در تحمل ناشی از مورفین در موش سوری

Abstract

مقدمه: مطالعات قبلی تأثیر سیستم گلوتامینرژیک و استرس اکسیداتیو در پیدایش تحمل به مورفین را نشان داده است. مصرف مزمن اپیوئیدها سبب بروز تحمل به اثرات ضد دردی آنها میگردد. دی متیل فومارات اثرات آنتی اکسیدانی و مهارکنندگی بر روی گیرنده های NMDA دارد. عسل طبیعی نیز اثرآنتی اکسیدانی دارد. هدف: در مطالعه حاضر به بررسی اثرات دی متیل فومارات و عسل طبیعی در تحمل ناشی از مورفین در موش سوری پرداخته شد. مواد و روش کار: تعداد 90 سر موش سوری نر در 10 گروه 9 تایی در محدوده وزنی 20 - 30 گرم به صورت تصادفی انتخاب و رژیم های دارویی زیر را روزانه به مدت دو هفته دریافت کردند. دوزهای مختلفی از دی متیل فومارات و عسل طبیعی و یا توام آنها، هر روز نیم ساعت قبل از تزریق مورفین به موش ها تزریق شد. 1) Saline (10 ml/kg, ip)+ Saline (10 ml/kg, ip) 2) Saline (10 ml/kg, ip)+ Morphine(25mg/kg, ip) 3،4،5) Dimethyl fumarate (10,20,40 mg/kg, ip )+ Morphine (25mg/kg, ip) 6,7,8) Honey (100, 200, 400mg/kg, ip )+ Morphine (25mg/kg, ip) 9) Dimethyl fumarate (20mg/kg, ip)+ Honey (100 mg/kg, ip)+ Morphine (25mg/kg, ip) 10)DMSO 20%(10mg/kg, ip)+ Morphine (25mg/kg, ip) در روز پانزدهم اثرات ضد دردی ناشی از تست دوز مورفین ( 9 mg/kg, ip ) به روش Hot plate ارزیابی شد. بعد ازانجام مطالعات رفتاری، حیوانات بیهوش شده و خون گیری از قلب جهت اندازه گیری سطوح سرمی MDA و TAC به عمل آمد.نتایج : تجویز دی متیل فومارات دردوزهای ( mg/kg, ip 10 و 20 و 40 ( وعسل در دوزهای ( mg/kg, ip 100،200،400 ) باعث کاهش معنی داری در تحمل به مورفین میشود. بحث و نتیجه گیری : دوزدوزهای مختلف عسل و دی متیل های فومارات با اثر بر سیستم استرس اکسیداتیو باعث کاهش تحمل به مورفین شدند اما در تزدند تزریق توأم تفاوت معنی داری به صورت افزایش تحمل دیده شد..