بررسي ثبات هموديناميکي القاء بيهوشي با (اتوميديت +پروپوفول و کتامين + پروپوفول ) در اعمال جراحي انتخابي افراد مسن

Abstract

القای بیهوشی با پروپوفول اغلب با کاهش بارز فشار خون شریانی بخصوص در بیماران بالاتر از 50 سال همراه است. روشهای مختلفی برای جلوگیری از اختلال همودینامیکی ناشی از اینداکشن بیهوشی با پروپوفول پیشنهاد شده اند. مطالعه حاضر به بررسی اثرات همودینامیکی حین اینداکشن ترکیب کتامین و پروپوفول با اتومیدیت و پروپوفول می پردازد. روش كار: 62 بیمار بالای 50 سال کاندید جراحی الکتیو عمومي، ارولوژي و اورتوپدي، بطور تصادفی در دو گروه کتامین+پروپوفول (30=n) و گروه اتومیدیت+پروپوفول (32=n) قرار گرفتند. بيماران در گروه کتامین+پروپوفول با کتامين mg/kg75/0 و پروپوفول mg/kg1 اينداکشن داده شدند. در گروه اتوميدیت+پروپوفول، القاء بیماران با پروپوفولmg/kg 1 + اتوميديت mg/kg2/0 صورت گرفت. علائم همودینامیک بیماران قبل و بعد از القاء بيهوشي، يک، سه و 6 دقیقه بعد انتوباسيون اندازه گيري شده و نتایج بین دو گروه مورد مقایسه قرار گرفتند. نتایج: تفاوت بارزی بین دو گروه از نظر فشار خون سیستولیک (SBP)، دیاستولیک (DBP) و متوسط شریانی (MBP)، ضربان قلب (HR) و اشباع خون شریانی (SaO2) وجود نداشت. کاهش بارزی در هر دو گروه از نظر SBP، DBP و MBP در مرحله بعد از القای بیهوشی و 6 دقیقه بعد انتوباسیون و HR بعد از القای بیهوشی نسبت به قبل از القا وجود داشت. در گروه کتامین+پروپوفول HR 6 دقیقه بعد انتوباسیون نسبت به قبل از القای بیهوشی کاهش و 1 دقیقه بعد از انتوباسیون افزایش داشت. افزایش بارزی در مقادیر SaO2 در تمامی مراحل نسبت به قبل از القای بیهوشی در گروه اتومیدیت+پروپوفول افزایش داشت، ولی تفاوت موجود در گروه کتامین+پروپوفل معنی دار نبود.