روند جهانی سرطان پانکراس: یک مطالعه علم سنجی

Abstract

علم سنجی بخشی از علم شناسی است که به تجزیه و تحلیل مقالات علمی و استناد به آنها در نمونه منتخب مجله علمی می پردازد. علم سنجی در مرز بین تحقیق و فرآیندهای تصمیم گیری، سیاست گذاری و ارزیابی قرار دارد که زیربنای تحقیق است. با هدف ارزیابی روندهای علمی، رویکردهای علم سنجی روش های عملی قابل اعتمادی را ارائه می دهند که از طریق آن شاخص های خاصی برای تعیین وضعیت هر هدف مورد انتظار استفاده می شود. هدف از این پژوهش بررسی مطالعات منتشر شده در زمینه سرطان پانکراس و ارزیابی از جهت تعیین کشورها، موسسات و پژوهشگران پیشگام در این زمینه میباشد. مواد و روش بررسی: در این مطالعه علم سنجی، مقالات منتشر شده در پایگاه داده Scopus که تا انتهای ماه May سال 2022 منتشر شده باشند مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. جست و جو ها در پایگاه داده Scopus و در بین عنوان، چکیده و کلمات کلیدی مقالات انجام گرفت. برای تجزیه و تحلیل علم سنجی شواهد انتخاب شده در مرحله اول ، از برنامه Biblioshiny add-on app نرم افزار R استفاده گردید. همچنین یک تحلیل بصری نقشه برداری علمی در مورد حوزه های دانش مانند حوزه های اصلی تحقیقاتی و شبکه های بین آنها انجام شد. تمامی تجزیه و تحلیل های انجام پذیرفته در این طرح توسط نرم افزار R و بسته نرم افزاری Bibliometrix صورت پذیرفت. نتایج: در جستجوی اولیه در پایگاه داده ای اسکوپوس تعداد بیش از 170 هزار مدرك بدست آمد که با توجه به تعداد زیاد داده های حاصل، آنالیز داده ها در دو مرحله صورت گرفت؛ در یکی از آنالیزها از 2000 مقاله پراستناد برتر این پایگاه داده ای استفاده گردید و در آنالیز دوم مقالات چاپ شده در 5 سال اخیر مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که بیشترین منابع مرتبط شامل ژورنالهای Nature و Journal of clinical Oncology بود. بیشترین نویسندگان مرتبط با حوزه سرطان پانکراس شامل HRUBAN RH و TUVESON DA بودند. بر اساس نتایج آنالیز 2000 مقاله پراستناد در خصوص سرطان پانکراس، بیشترین افلیشنهای مرتبط به شرح ذیل بودند: UNIVERSITY OF QUEENSLAND و JOHNS HOPKINS MEDICAL INSTITUTIONS. همچنین نتایج مطالعه نشان داد که کشورهای پیشرو در حوزه سرطان پانکراس ایالات متحده امریکا، انگلستان، آلمان، لهستان و ایتالیا با بیشترین مقالات پراستناد هستند. بر اساس تعداد استنادات نیز، بیشترین شواهد پراستناد مربوط به مقالات BURRIS III HA, 1997, J CLIN ONCOL (با 5136 استناد)و CONROY T, 2011, NEW ENGL J MED (با 5074 استناد) بودند.