بررسی تاثیر اتانول لاک در کاهش میزان عفونت کاتتر دائمی در بیماران تحت همودیالیز

Abstract

استفاده از کاتتر وریدی مرکزی دائمی بجای فیستول های شریانی _ وریدی جهت دسترسی عروقی برای انجام همودیالیز در بین بیماران کلیوی ESRD معمول است. از مزایای استفاده از کاتترهای وریدی مرکزی دائمی می توان به قابلیت جاگذاری آسان، ایجاد دسترسی وریدی سریع و بدون درد برای انجام همودیالیز اشاره کرد. در مقابل، کاتترهای دائمی می توانند عوارضی از قبیل اختلال عملکرد مکانیکی، ترومبوز و عفونت را به دنبال داشته باشند. در این مطالعه اثر اتانول لاک مجرای کاتتر بر میزان بروز عفونت مربوط به کاتتر در گروهی از بیماران دیالیزی مورد بررسی قرار گرفت. روش کار و مواد. در این مطالعه 66 بیمار دچار نارسائی کلیه نیازمند دیالیز با کاتتر دائمی بصورت تصادفی به دو دسته تقسیم شدند که گروه هدف تحت درمان اتانول لاک و گروه کنترل تحت درمان هپارین لاک بودند و به مدت یکسال از زمان کاتترگذاری، بیماران دو گروه از نظر میزان بروز تب و لرز و نیز مثبت شدن کشت خون و نیز از نظر باز بودن کاتتر مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفتند و میزان اثربخشی اتانول لاک در کاهش عفونت های ناشی از کاتترهای دائمی در بیماران همودیالیزی تعیین شد. آنالیز داده ها با کمک نرم افزار SPSS نسخه 23 انجام گرفت. یافته ها. طبق نتایج بدست آمده استفاده از کاتتر لاک شده با اتانول 60%، در گروه هدف باعث کاهش میزان عفونت و نیاز به تعویض کاتتر مشاهده شد ولی با توجه آنالیز های آماری ارتباط معنی داری بین میزان بروز عفونت و نیاز به تعویض کاتتر بیماران دیالیزی و اتانول لاک بدست نیامد.