آنالیز مولکولی پلی مورفیسم های تک نوکلئوتیدی N363S و BclI ژن گیرنده گلوکورتیکوئید در افراد بالغ مبتلا به سندرم نفروتيک

Abstract

سندرم نفروتيك يك بيماري فيلتراسيون گلومرولي است كه با پروتئينوري شدید تظاهر مي يابد. گلوكوكورتيكوئيد (GC)تراپي، درمان انتخابي براي بيماران سندرم نفروتيك مي باشد. اما تمامی بیماران پاسخ مثبتی به درمان با GC نمی¬دهند، اين عدم پاسخ ممكن است منجر به پيشرفت نارسايي كليه گردد. بر اين اساس، مقاومت به گلوكوكورتيكوئيد يك چالش اصلي براي درمان بيماران مبتلا به سندرم نفروتيك مي باشد. ارتباط بين پلي مورفيسم ها ي گيرندهGC ، سير بيماري و پيش آگهي سندرم نفروتیک در سال هاي اخير بررسي شده است. پلي مورفيسم¬هاي ژن NR3C1 بر تمایل گیرنده به گلوكوكورتيكوئيدها اثر مي¬گذارند که مي¬تواند نقش مهمي در پاسخ به درمان با گلوكوكورتيكوئيدها بازي کند. ژن NR3C1 كد کننده GR مي تواند تنظيم بسياري از عملكرد هاي بيولوژيك، از جمله پاسخ بهGC را تحت تاثير قرار دهد، و تنوع عملكردي آن ممكن است نقشي در پاسخ به درمان بهGC بازي كند. شايد بتوان برخي از اين پلي مورفيسم ها را به عنوان ماركر فارماكوژنتيك در نظر گرفت. بدين منظور، هدف ما در اين طرح بررسي پلي مورفيسم هاي مقاومت به استروئيد در بيماران سندروم نفروتيك مي باشد. روش کار: جهت انجام این مطالعه¬ مورد- شاهدی، از 53 نفر بیمار مبتلا به سندرم نفروتیک مراجعه کننده به مرکز آموزشی- درمانی امام رضا (ع) تبریز که براساس نتایج بیوپسی انتخاب شده بودند و همچنین 30 نفر فرد سالم از لحاظ سندرم نفروتیک، خون گرفته شد. سپس DNA خون نمونه¬های گرفته شده، استخراج گردیده و با تکنیک PCR و توالی یابی پلی مورفیسم¬های تک نوکلوئیدی N363S و BclI ژن NR3C1 تعیین و بین گروه کنترل و بیمار مقایسه گردید. نتایج: براساس نتایج بدست آمده از توالی یابی ژنی، در گروه بیمار شامل سندرم نفروتیک، گلومرونفریت غشایی و ﮔﻠﻮﻣﺮوﻟﻮاﺳﮑﻠﺮوز ﻓﻮﮐﺎل ﺳﮕﻤﻨﺘﺎل و گروه کنترل هیچ تفاوت معنا داری بین فراوانی پلی مورفیسم N363S و BclI ژن NR3C1 در بین گروه کنترل و بیمار مشاهده نگردید.