بررسی تاثیر تزریق سیستمیک ترانگزامیک اسید بر کاهش خون ریزی و نیاز به ترانسفوزیون در جراحی های شکستگی استابولوم(نوع عرضی، تی شکل و شکستگی های مرتبط)

Abstract

عمل جراحی شکستگی استابولوم با عوارضی نظیر خونریزی حین و بعد از عمل همراه می باشد. این عامل می تواند منجر به افزایش موربیدتی و مورتالیتی بیماران گردد. از دست دادن خون و اصلاح از طریق تزریق فرآورده های خونی از عوامل نگران کننده برای جراح محسوب می شود. ترانگزامیک اسید از طریق کاهش فیرینولیز موضعی منجر به کاهش خونریزی می گردد. این مطالعه با هدف بررسی اثر بخشی ترانگزامیک اسید در شکستگی های استابولوم انجام شد.

مواد و روش‌ها: تعداد 51 بیمار شرکت کننده در مطالعه به دو گروه دریافت کننده TXA و کنترل بصورت رندوم تقسیم شدند. اطلاعات هموگلوبین قبل و بعد از عمل، حجم خونریزی حین عمل و بعد از عمل، طول مدت زمان عمل جراحی، همچنین علائم DVT در هر دو گروه ثبت و از طریق نرافزار Spss مورد بررسی قرار گرفت

یافته‌ها: میانگین سنی بیماران81/13±98/39سال بود. حجم خونریزی حین عمل جراحی گروه TXA 88/76±53/386 و در گروه کنترل94/369 ± 00/854 که اختلاف معنادار بود(001/0p<). تعداد 21نفر از بیماران تحت ترانسفوزیون قرار گرفتند، 19 نفر از گروه کنترل و 2 نفر از گروه دریافت کننده ترانگزامیک اسید بودند(001/0p<). طول زمان عمل جراحی بطور میانگین در گروه TXA 41/14± 38/125 و در گروه کنترل 74/16±40/156 دقیقه محاسبه شد(001/0p<). حجم خونریزی بعد از عمل در گروه TXA 62/51 ± 76/105 و در گروه کنترل 87/47 ± 00/230 گزارش شد (001/0p<). ترانگزامیک اسید منجر به افزایش بروز DVT نشد.