سيستم هيدروژلي در جا ژل شونده بر پايه پولوكسامر حاوي نانوذرات كيتوزان تيوله شده بعنوان سيستم رهش داروي گالانتامین از طريق بيني

Abstract

مقدمه: با توجه به سد خونی مغزی، رویکردهای دارورسانی برای بیماری آلزایمرمحدود است. به نظر می رسد دارورسانی از طریق بینی به دلیل هدف قرار دادن مستقیم مغز، رویکرد مناسب تری باشد.اهداف: در این مطالعه، یک سیستم دارورسانی جدید به عنوان هیدروژل درجاژل شونده، برای گالانتامین تهیه شد.روش‌ها: نانوذرات مخاط چسبنده با تیولاسیون کیتوزان با مرکاپتوپروپیونیک اسید تهیه شدند. مطالعات آزادسازی گالانتامین از هیدروژل سنتز شده با استفاده از کیسه دیالیز انجام شد. برای تجزیه و تحلیل ساختار فرمولاسیون های آماده شده از طیف سنجی FT-IR، DLS، TEM، SEM، رئومتر استفاده شد. سمیت سلولی در شرایط آزمایشگاهی هیدروژل تهیه شده بر روی سلول های Caco-2 با استفاده از روش MTT ارزیابی شد. زنده ماندن سلولی هیدروژل ها با رنگ آمیزی DAPI و کیت زنده/مرده تعیین شد. جذب سلولی نانوذرات نشاندار شده با FITC توسط آنالیز میکروسکوپ فلورسانس بر روی سلول‌های A172 مورد ارزیابی قرار گرفت. مطالعات ex-vivo روی مخاط بینی و مغز گوسفند نیز مورد ارزیابی قرار گرفت.بحث و بررسی: نتایج به‌دست‌آمده نشان داد که مقدار تیولاسیون کیتوزان مناسب است. نانوذرات تهیه شده از طریق یونوتروپیک بارگیری دارو نشان ندادند اما از طریق سنتز به روش desolvation، دارو بارگیری شد. آزادسازی دارو از داروی بارگذاری شده در ژل پلوکسامر نانوذرات کیتوزان تیوله شده در مقایسه با داروی بارگذاری شده در پلوکسامر بدون نانوذرات، کنترل شده ‌تر بود. نتایج ما تأیید کرد که فرمولاسیون تهیه شده غیر سمی بوده و زنده مانی سلولی بالایی دارد. همچنین نتایج ex-vivo روی مخاط و مغز گوسفند اثر هیستوپاتولوژیک قابل قبولی را نشان دادند.نتیجه‌گیری: هیدروژل‌های جا ژل شونده بر پايه پولوكسامر حاوي نانوذرات كيتوزان تيوله شده بعنوان سيستم رهش دارو می‌توانند به ویژه برای رساندن عوامل درمانی به مغز از طریق بینی کارآمد باشند.