بررسی نتایج اسکلروتراپی با تزریق داخل ضایعه ای بلئومایسین در لنفانژیومای ماکروسیستیک کودکان زیر گاید سونوگرافی و مقایسه آن با نتایج روش جراحی سنتی

Abstract

لنفانژیوماها ناهنجاری های مادرزادی سیستم لنفاوی هستند که در اثر عدم بازجذب ساکول های لنفاوی ایجاد می شوند. تظاهرات بالینی از توده کیستیک بدون علامت تا توده ای که راه های هوایی را تحت فشار قرار داده است متغیر می باشد. هدف از مطالعه حاضر، بررسی و مقایسه نتایج و عوارض درمان لنفانژیومای ماکروسیستیک به دو روش اسکلروتراپی با بلئومایسین و روش جراحی سنتی می باشد. مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی (Non-Randomized Clinical Trial) که در آن نتایج حاصل از درمان با تزریق ماده اسکلروزان داخل لنفانژیومای (سیستیک هیگروما) ماکروسیستیک با روش سنتی و رایج جراحی مورد مقایسه قرار می گیرد. بیماران با توجه به آگاهی و رضایت والدین در دو گروه A (بیماران با تزریق ماده اسکلروزان) و B (بیماران با درمان روش جراحی رایج) قرار می گیرند. در پایان 6 ماه نتیجه پاسخ به درمان بررسی شد و بیمارانی که بعد از سومین دوز دارو بصورت مطلوب پاسخ درمانی نداشته باشند جهت جراحی معرفی شد. یافته ها: تعداد ۳۰ بیمار در دو گروه ۱۵ نفری مورد مطالعه قرار گرفتند. میانگین سن بیماران مورد مطالعه ۴۸/۲۴ ± ۵۷/۳۲ ماه با میانه ۵۰/۱۱ ماه بود. ۱۲ بیمار (۴۰ درصد) پسر و ۱۸ بیمار (۶۰ درصد) دختر بودند. در ویزیت نهایی بیماران پاسخ به درمان در گروه بلئومایسین در ۳/۵۳ درصد بیماران عالی، ۴۰ درصد خوب و ۷/۶ درصد ضعیف بود. در مقابل در گروه جراحی پاسخ به درمان عالی در ۷/۶ درصد عالی، ۳/۷۳ درصد خوب و ۲۰ درصد ضعیف بود. میانگین دوز بلئومایسین تزریق شده پس از آسپیراسیون محتوای کیست ۳۰/۱ ± ۳۰/۳ واحد بود. کمترین دوز تزریق شده ۲ واحد و بیشترین آن ۶ واحد بود. همچنین ۳ بیمار (۲۰ درصد) نیز نیاز به تزریق مجدد بلئومایسین در ویزیت دوم داشتند.