مقایسه دو روش یادگیری الکترونیکی و مباحثه بر میزان یادگیری و رضایت دانشجویان پزشکی از آرامبخشی در اورژانس

Abstract

آرامبخشی و بی‌دردی در اورژانس به تکنیک تجویز داروهای خواب آور یا منگ کننده با یا بدون داروهای ضد درد اطلاق می‌گردد؛ که باعث تغییر در سطح هوشیاری می‌شود تا فرد عمل دردناک یا خوشایند را تحمل کند بدون اینکه عملکرد قلبی- ریوی فرد مختل شود. پیچیدگی‎های آرامبخشی در اورژانس اهمیت آموزش صحیح این امر را مشخص می‌کند. هدف ما بررسی نتیجه یادگیری و رضایت کارورزان در رابطه با مبحث آرامبخشی در اورژانس به دو روش آموزش مبتنی بر مباحثه و آموزش می‌باشد. مواد و روش‌ها: در این مطالعه تعداد ۱۲۹ نفر از کارورزان معرفی شده به گروه طب اورژانس وارد مطالعه شدند. این کارورزان به صورت تصادفی بترتیب ماه ورود به گروه طب اورژانس و با بلوکهای پس وپیش شده (Randomly permuted blocks) و با استفاده از نرم افزار on line موجود در سایت www.randomization.com به دو گروه I، II تقسیم شدند. برای هر دو گروه ابتدا امتحان پیش آزمون که بر اساس سوالات استاندارد (Parallel) چندگزینه‌ای (MCQs) تهیه شده در حیطه‎های تعریف آرامبخشی، سطوح مختلف آن، معیارهای ناکافی بودن آرامبخشی، دلایل تقابل با ونتیلاتور، خصوصیات داروهای آرامبخشی وریدی بعمل آمد.سپس برای گروه I نرم افزار الکترونیکی که تهیه شده بود توزیع شد.برای افراد گروه II ۶ ساعت آموزش مبتنی بر مباحثه طی ۳ هفته متوالی برگذارشد. در انتهای دوره (پس از ۱ماه) امتحان پس آزمون که همان سوالات پیش آزمون بود از کارورزان هر دو گروه به عمل آمد .سپس اطلاعات جمع‎آوری شده از آزمون‎های پیش آزمون و پس آزمون با نرم افزار SPSS version 16.0 تحت آنالیز آماری با آزمون Mc Nemurو روش‎های آماری توصیفی قرار گرفت. یافته‎ها: نتایج تست آماری ویلکاکسون نشان داد که تأثیر هر دو نوع آموزش (الکترونیکی و آموزش مبتنی بر مباحثه) در مبحث دانش مربوط به استفاده از مخدر‎ها در آرامبخش، از لحاظ آماری معنی دار است (P<0/0001) و میانه نمرات دانشجویان آموزش دیده به هر دو روش، بعد از آموزش نسبت به قبل از آموزش، به طور معنی‌داری افزایش یافته است اما میزان این افزایش در گروه آموزش مبتنی بر مباحثه، بیش از گروه آموزش الکترونیکی بوده است.