نمایش پرونده ساده آیتم

dc.contributor.authorحسین پور, محمد
dc.date.accessioned2023-01-31T09:11:27Z
dc.date.available2023-01-31T09:11:27Z
dc.date.issued1401en_US
dc.identifier.urihttps://dspace.tbzmed.ac.ir:443/xmlui/handle/123456789/68151
dc.description.abstractاخیراً، مطالعات مختلف بر روی پتانسیل درمانی کورکومین، یک پلی فنول طبیعی، در بدخیمی‌های مختلف انسانی، از جمله استئوسارکوما، متمرکز شده‌اند. با این حال، مکانیسم های اساسی در اثرات ضد سرطانی با واسطه کورکومین هنوز به طور کامل شناخته نشده است. بنابراین، مطالعه حاضر به بررسی اثر کورکومین بر آپوپتوز ناشی از پاکلی تاکسل در سلول های MG-63 پرداخت. مواد و روش ها سلول های MG-63 با پاکلی تاکسل، کورکومین و ترکیبی از هر دو تیمار شدند و زنده ماندن سلولی با روش MTT ارزیابی شد. بیان پروتئین γ-H2AX از نشانگرهای مهم آسیب DNA با استفاده از وسترن بلات ارزیابی شد. از روش الایزا برای اندازه گیری میزان 8-oxo-dG استفاده گردید. آپوپتوز نیز به روش فلوسایتومتری بررسی شد. نتایج پاکلی تاکسل منجر به مهار قابل توجهی از تکثیر سلولی به روش وابسته به دوز شد. ترکیب کورکومین و پاکلی تاکسل منجر به مهار قابل توجهی از تکثیر در مقایسه با تک تیمارها شد (05/0>P). کورکومین همچنین از طریق افزایش بیان γ-H2AX و نیز افزایش میزان 8-oxo-dG آپوپتوز را القا کرد. علاوه بر این، کورکومین آپوپتوز ناشی از پاکلی تاکسل را در سلول های MG-63 افزایش داد.en_US
dc.language.isofaen_US
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشکده پزشکیen_US
dc.subjectاستئوسارکوماen_US
dc.subjectکورکومینen_US
dc.subjectآپوپتوزen_US
dc.subjectپاکلی تاکسلen_US
dc.titleبررسی تاثیر کورکومین در افزایش میزان حساسیت به Paclitaxel از طریق آسیب اکسیداتیو DNA در سلول های سرطانی MG-63en_US
dc.typeThesisen_US
dc.contributor.supervisorیوسفی, بهمن
dc.contributor.supervisorشانه بندی, داریوش
dc.identifier.docno6010755en_US
dc.identifier.callno10755en_US
dc.description.disciplineپزشکیen_US
dc.description.degreeدکترای عمومیen_US


فایلهای درون آیتم

Thumbnail

این آیتم در مجموعه های زیر مشاهده می شود

نمایش پرونده ساده آیتم