طراحی سیستم نانوحامل دندریمری حاوی دوکسوروبیسین جهت دارورسانی هدفمند سلول های عمقی مدل اسفروئید سرطان پستان

Abstract

ابتدا با پگیلاسیون نانوذره به منظور کاهش سمیت و پایداری، پلي مر mPEG-amine را به وسيله ي واكنش آمیدی (EDC/NHS chemistery) به آزولينكرAZO-COOH حساس به هایپوکسی متصل کردیم. mPEG-Azo-COOH به کنژوگه های دندریمر سنتز شده بوسيله واكنش آميدي به عنوان پوسته متصل کرده و کوپلیمر سنتز شده را ( mPEG-Azo-PAMAM) را با داروی دوکسوربیسین لود کردیم. اندازه و شکل نانوذرات با میکروسکوپ SEM،DLS ، پتانسیل زتا و تست هایH-NMR ،FTIR صورت گرفت. جهت بررسی عملکرد نانوپارتیکل ها درin vitro از رده سلولي سرطان پستانMB-231 MDA- استفاده شد. دراين رده عملكرد رليز دارو براي نانوذرات در شرايط فيزيولوژيك و هايپوكسي به کمک انکوباتور هایپوکسیک در مدل کشت مونولایر و سه بعدی مورد بررسی قرار گرفت. میزان عملکرد دارو با استفاده از MTT Assay و با اندازه گیری میزان بیان ژن های HIF-1α, bcl2 ,Notch1, Bax, caspase3, mTOR با روش ریل تایم PCR صورت پذیرفت. یافته ها نتایج حاصل از یافته های MTT نشان می دهد که تفاوت معنا داری بین PAMAMG5 پگیله شده با لینکر حساس به هایپوکسی آزوبنزن و PAMAMG5 فاقد mPEG از لحاظ زیست سازگاری و ریلیز دارو در شرایط هایپوکسیک وجود دارد و همچنین اثر دوکسوربیسین لود شده با نانوذره بیشتر از دوکسوربیسین به صورت آزاد است. نتایج حاصل از رنگ آمیزی های سلولی نیز نشان می دهد نفوذ دارو و آپوپتوز سلولی در هسته توموری اسفروئید های کشت داده شده بیشتر از دارو به صورت آزاد است. همچنین نتایج ریل تایم پی سی آر نشان می دهد هر دو گروه نانوذره نانوفرموله شده با داروی دوکسوربیسین و داروی دوکسوربیسین به صورت آزاد بیان ژن های HIF-1α, bcl2 Notch1 ,Bax ,caspase3, mTOR , در رده سلولی MDA-MB-231 تحت تاثیر قرار می گیرند و این نسبت بیان ژن ها در گروه های تیمار شده با نانوذره اصلی بیشتر است. نتیجه گیری نتایج حاصل نشان می دهند که انتقال فعال و هدفمند داروی دوکسوربیسین لود شده با نانوذره تولیدی با هدف كاهش توكسيستي با استفاده از (mPEG) و افزايش عملكردی اختصاصی نانوذره با استفاده از لینکر حساس به هایپوکسی(Azobenzene) بیشترین کارایی جهت درمان سلول های سرطانی پستان MDA-MB-231 از خود نشان می دهد.