مقایسه نگهداری بیهوشی با ایزوفلوران یا سووفلوران با ماسک لارنژیال حین جراحی محدود در نوزادان و شیرخواران

Abstract

امروزه جراحی درمان بسیاری از بیماری‌ها به شمار می‌رود و القای بیهوشی برای انجام این پروسه امری اجتناب‌ناپذیر است. داروهای متنوعی جهت القای بیهوشی مورد استفاده قرار می‌گیرد که هر کدام معایب و محاسنی دارند. ما در این مطالعه به بررسی اثربخشی دو گاز تبخیری بیهوشی ایزوفلوران و سووفلوران برای نگهداری بیهوشی در نوزادان و شیرخواران تحت جراحی محدود پرداختیم. روش کار: تعداد 72 نفر شیرخوار کوچکتر از یک سال نیازمند جراحی محدود زیر یک ساعت وارد مطالعه شدند. پس از القای بیهوشی ماسک لارنژیال سایز مناسب وزن کودک تعبیه شده و نگهداری بیهوشی در گروه اول با ایزوفلوران 1.5 درصد در مخلوط با50 درصد اکسیژن و 50 درصد N2O و در گروه دوم با سووفلوران 2.5 درصد در مخلوط با 50 درصد O2 و 50 درصد N2O انجام شد. چهار فاکتور SBP، DBP، HR و SpO2 در بیماران مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: ویژگی‌های بیماران قبل و بعد از القای بیهوشی، حین جراحی و حین ریکاوری ارزیابی شد. تنها مواردی که به طور معنی‌داری بین دو گروه با هم تفاوت معنی دار داشتند شامل دو فاکتور SBP ۱۵ دقیقه اول و HR ۱۵ دقیقه اول بود (P = 0.037 و P = 0.023 به ترتیب). متوسط HR ۱۵ دقیقه اول در بیماران گروه Sevoflurane برابر 131.1 و در بیماران گروه Isoflurane برابر 127.6 ضربان در دقیقه بود. با وجود اینکه میانه SBP ۱۵ دقیقه اول در دو گروه بیماران مورد مطالعه تفاوتی با یکدیگر نداشت و برابر 90 بود، ولی میانگین این فاکتور در دو گروه با یکدیگر متفاوت بود (میانگین±انحراف معیار در گروه Sevoflurane برابر 89.8 ± 11.9 و در گروه Isoflurane برابر 92.4 ± 9.2).