اثر ضد باکتری نانوذرات کورکومین بر روی باکتری پورفیروموناس ژینژیوالیس کشت داده شده از مایع شیار لثه ای بیماران با ایمپلنت های با تحلیل بیشتر از یک سوم طول ایمپلنت

Abstract

مقدمه: پورفیروموناس ژینژیوالیس همواره یکی از اصلی ترین عوامل ایجاد عفونت اطراف ایمپلنت بوده است که برای مهار آن به صورت رایج از آنتی بیوتیک ها استفاده می گردد. عوارض متعدد داروهای سنتتیک و نیز گسترش مقاومت دارویی موجب تمایل به مواد ضدمیکروبی با منشاً طبیعی مثل گیاهان شده است. با توجه به اینکه یکی از دلایل شکست ایمپلنت های دندانی مساله عفونت می باشد، در این مطالعه به بررسی اثر نانوکریستالهای کورکومین بر روی آلودگی میکروبی کشت داده شده از شیار لثه بیمارانی که دچار شکست ایمپلنت (با تحلیل بیشتر از یک سوم طول ایمپلنت) با احتمال عفونت هستند خواهیم پرداخت. مواد و روشها: در این کار تحقیقی، نمونه باکتریایی از مایع شیار لثه ای در ایمپلنت های با تحلیل بیشتر از یک سوم طول ایمپلنت از 15 بیمار (8 مرد و 7 زن) جمع آوری شد. سپس به آزمایشگاه میکروبیولوژی منتقل گردید و در محیط کشت مغذی کشت داده شد. گونه پورفیروموناس ژنژیوالیس جدا شده و در محیط کشت های اختصاصی کشت داده شدند. برای بررسی اثر ضد باکتریایی نانوذرات کورکومین، یک نمونه از باکتری های جداسازی شده از بیماران (که دارای کلنی کانت بالاتری بود)، انتخاب و در ادامه از روش های دیسک دیفوزیون، تعیین حداقل غلظت مهار کنندگی (MIC) و حداقل غلظت کشندگی (MBC) جهت ارزیابی اثرات ضد میکروبی آزمایشگاهی نانوذرات کورکومین علیه پورفیروموناس ژنژیوالیس استفاده شد. نتایج به صورت شاخص های توصیفی گزارش شدند. به منظور مقایسه خاصیت ضد باکتری میان گروه های مورد بررسی از آزمون آنالیز واریانس یک سویه استفاده شد. تست تعقیبی توکی جهت تعیین ارتباط بین گروه ها استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها نیز از نرم افزار SPSS نسخه 2020 استفاده شد. مقدار احتمال کمتر از 05/0 به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شده بود. نتایج: از میان 15 بیمار مورد مطالعـه، 8 بیمار (53.33 درصـد) از لحاظ نتایج کشت باکتری پورفیروموناس ژنژیوالیس مثبت بود. در بقیه نمونه ها (46.66 درصد) نتیجه کشت این باکتری منفی شد. نتایج آزمون ANOVA یک طرفه (بین گروههای کورکومین) نشان داد که بین گروههای کورکومین اختلاف معنی داری برای میانگین هاله عدم رشد وجود دارد و نانوکریستالهای کورکومین با غلظت 50 میکروگرم در میلی لیتر بیشترین منطقه مهار را نشان دادند (P<0.0001). نتایج تست های میکروبی آزمایشگاهی نشان داد که سوسپانسیون نانوذرات کورکومین در غلظت MIC=6.25µg/ml، اثر قابل ملاحظه ی مهارکنندگی باکتري و در غلظت MBC=12.5µg/ml اثر کشـندگی نشـان داد. نتیجه گیری: مطابق نتایج روش کشت، تنها 53.33 درصد از بیماران در مورد حضور این باکتری مثبت بودند که جهت تایید این مطلب بهتر است از روش مولکولی نیز استفاده گردد. نتایج تست آنتی میکروبیال نشان داد که استفاده از مواد آنتی میکروبیال جدید گیاهی می تواند در کنترل عفونت باکتریایی اطراف ایمپلنت موثر باشد. استفاده از این نانوذرات در فرمولاسیون بهینه و غلظت مناسب می تواند در آینده جایگزین استفاده از مواد آنتی میکروبیال شیمیایی شود و به دوام و ماندگاری ایمپلنت کمک نماید.