تهیه و ارزیابی هیدروژل های بر پایه ژلان گام حاوی نانوذرات کیتوزان تیوله شده برای دارورسانی چشمی موثر تیمولول مالئات

Abstract

مقدمه: استفاده طولانی مدت بیماران مبتلا به گلوکوم از قطره های چشمی به دلیل زمان ماندگاری کم قطره ها روی سطح چشم، موجب کاهش پذیرش بیمار می‌شود. بنابراین تهیه فرمولاسیونی از این داروها که بتواند برای مدت طولانی روی چشم بماند و دارو را به آرامی آزاد کند، این مشکل را حل می کند.هدف: هدف از این پژوهش تهیه فرمولاسیونی از نانوذرات کیتوزان تیوله در پایه ژلان گام است که بتواند داروی تیمولول را با حداقل سمیت و به شکل موثری آزاد کند.روش کار: گروه‌های تیول به کیتوزان اضافه شد. برای تایید کیفی و کمی واکنش از FT-IR و روش المان استفاده شد. نانوذرات بارگذاری شده با دارو را به روش desolvation تهیه و اندازه ذرات و پتانسیل زتا و درصد بارگذاری دارو تعیین شد. خواص رئولوژیکی فرمول توسط رئومتر و آزادسازی دارو با استفاده از کیسه دیالیز غوطه ور ارزیابی شد. مورفولوژی فرمولاسیون با استفاده از میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) مورد مطالعه قرار گرفت. سمیت سلولی با روش MTT ارزیابی شد.نتایج: طیف FT-IR نمونه ها واکنش تیولاسیون را تایید کرد. مقدار گروه های تیولاسیون 18.7 ± 198.6 میکرومول تیول در هر گرم کیتوزان است. نانوذرات کیتوزان تیوله سنتز شده اندازه ذرات 271.4 نانومتر را نشان داد. درصد بارگذاری 60.3 درصد بود. مطالعات رئولوژیکی نشان داد که افزودن نانوذرات به هیدروژل تأثیر اندکی بر خواص رئولوژیکی دارد و آزادسازی دارو از نانوذرات موجود در هیدروژل کندتر شده است. مورفولوژی فرمولاسیون فضای آزادی را برای نانوذرات فراهم کرده است. تست سمیت سلولی نشان داد که بین فرمولاسیون و گروه کنترل تفاوت معنی داری وجود ندارد.نتیجه گیری: بر اساس مطالعات ما، TCNPs داخل ژلان گام گزینه مناسبی برای استفاده طولانی مدت از داروی تیمولول مالئات است و موجب کاهش دفعات مصرف می شود.