بررسی عوامل پیش آگهی کننده در میزان بقای کوتاه مدت بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال در آذربایجان شرقی

Abstract

زمینه: میزان بقای سرطان کولورکتال در سراسر جهان متفاوت است. هدف از این مطالعه بررسی سه ماهه، شش ماهه و یکساله میزان بقای مبتلایان به سرطان کولورکتال و عوامل پیش‌گویی‌کننده آن در شمال غرب ایران است. مواد و روش‌ها: همه بیماران با تشخیص جدید سرطان کولورکتال در سن 18 و بالاتر بین سال‌های 2015 تا 2016 در این مطالعه گنجانده شدند و به مدت یک سال پیگیری شدند. پرسش‌نامه شامل مشخصات دموگرافی اجتماعی، شرایط همراه و مشخصات بالینی توسط یک پرسش‌گر تعلیم دیده تکمیل شد. تجزیه و تحلیل بقای سه ماهه، شش ماهه و یک ساله انجام شد. آزمون لگ رتبه‌ای و تحلیل رگرسیون چند متغیره کاکس نیز انجام شد. P-value کمتر از 05/0 به عنوان سطح معنی‌داری در نظر گرفته شد و برای تجزیه و تحلیل همه داده‌ها از نرم افزار Stata نسخه 14 استفاده شد. یافته‌ها: درصد بقای سه ماهه، شش ماهه و یک ساله به ترتیب 1/95، 3/88 و 5/76 درصد برآورد شد و سن یک پیش‌گویی‌کننده میزان بقای یک ساله بود. برای مرحله بیماری در زمان تشخیص، خطر میرایی یک ساله در بیمارانی که در مرحله متاستاز تشخیص داده شده بودند (22/17 -99/0 CI 95 % =) 14/4 برابر بیشتر از بیمارانی بود که در مراحل ابتدایی قرار داشتند. بیمارانی که درمان ترکیبی دریافت کرده بودند به احتمال کمتری از سرطان کولورکتال در هر سه بقا، سه ماهه (100 -38/1) 11/11، شش ماهه (69/7 -35/1)32/2 و یک ساله (16/4 -36/1)32/2 فوت می‌کنند. نتیجه: براساس این مطالعه میزان بقای کوتاه مدت نسبت به کشورهای پیشرفته نسبتاً پایین‌تر است که معرف مرحله پیشرفته بیماری به عنوان یک محور اصلی است. بنابراین سیاست‌گذاران بهداشتی باید برنامه‌های غربال‌گری و تخصیص منابع را برای تشخیص زود هنگام این سرطان مورد توجه قرار دهند.