نتایج درمان تريبل تریاد آرنج با ترمیم کپسول قدامی: مقایسه دو روش جااندازی باز و فیکساسیون و رزکسیون سر و گردن رادیوس

Abstract

واژه تریبل تریاد (terrible triad) به دررفتگی آرنج همراه با شکستگی سر رادیوس و زایده کورونوئید اولنا اطلاق شد. آسیب تريبل تریاد موجب 4 درصد شکستگی‌های سر رادیال در بالغين و ۳۱ درصد در رفتگی‌های آرنج می شود. با توجه به عوارض متعدد و شایع همراه با این شکستگی تریبل تریاد، نبود توافقی جامع در رابطه با مدیریت این نوع آسیب و نیز با در نظر گرفتن کمبود برخی امکانات سخت افزاری همچون پروتزهای سر رادیوس در کشورمان بر آن شدیم تا با انجام این مطالعه به مقایسه دو روش درمانی آسیب تریبل تریاد بپردازیم تا در صورت وجود ارجحیت یکی از این روش‌ها، پایه گذار استفاده گسترده‌تر از آن در سایر مراکز درمانی باشیم. روش کار: در این بررسی مقطعی تحلیلی، 48 بیمار مراجعه کننده به مرکز درمانی آموزشی شهدای تبریز در بازه مهر 1394 تا مهر ۱۳۹۵ با شکستگی در رفتگی تریبل تریاد آرنج، پس از ورود به مطالعه بر حسب نظر جراح به یکی از دو گروه فیکساسیون یا رزکسیون سر و گردن رادیوس اختصاص یافتند. تمامی بیماران در پایان ماه ششم از نظر ROM نهایی و Stability آرنج و لزوم ریلیز جهت افزایش ROM ارزیابی شدند. همچنین نمره پرسشنامه Mayo نیز در پایان ماه ششم ثبت شده بود. نتایج: در این مطالعه 48 بیمار مورد ارزیابی قرار گرفتند. ۳۳ بیمار (8/68‌ %) در گروه فیکساسیون و 15 بیمار (2/31 %) در گروه رزکسیون سر رادیوس قرار گرفتند. ۳۵ بیمار (9/72 %) مذكر و ۱۲ بیمار (۲۵%) مونث بودند. میانگین سنی بیماران 03/13 ± 52/37 سال بود. فیکساسیون در دو گروه دامنه مشابهی داشت. میانگین اکستانسيون در گروه رزکسيون سر رادیوس به شکل معنی داری پایینتر و دامنه سویناسیون و پروناسیون به شکل معنی داری در گروه رزکسیون بالاتر بود. در رابطه با عوارض پس از عمل و نیاز به جراحی مجدد مشاهده شد که بروز این موارد در گروه فیکساسیون بیشتر است ولی این اختلاف در هیچ یک از موارد از نظر آماری معنی دار نبود. بین نمره Mayo و میزان فلکسیون همبستگی مثبت و معنی داری وجود داشت (001/0 P <، 73/0 = RR). همچنین بین نمره Mayo و مقادیر سو پیناسیون (001/0 P <، 68/0 = RR) و پروناسیون (001/0 P <، 66/0 = RR) نیز همبستگی مثبت و معنی داری مشاهده شد.