بررسی اثر سرکوب بیان ژن CD44 درحساس سازی سلول های HL-60 به داروی دانوروبیسین

Abstract

لوسمي پروميلوسيتيك حاد (APL= Acute promyelocytic leukemia) زيرگروهي از لوسمي حاد ميلوئيدي است كه با كوآگولوپاتي و درمان متفاوت از ساير لوسمي هاي حاد متمايز است. بيماري با مورفولوژي سلولي و ايمونوفنوتيپ خاص مشخص مي شود. لوسمی پرومیلوسیتی حاد (APL) ،تکثیر کلونال پیش ساز های نابالغ رده سلولی میلوئیدی در مغز استخوان و بافت های خارج از مغز استخوان می باشد. مقاومت دارویی در شکست درمان نقش مهمی را در نامیرای این سلول ها وعود بیماری دارد. بررسی بسیاری از عوامل، از جمله مارکرهای سطحی سلولی ، سیگنالینگ سلولی و اتصالات سلولی در ریزمحیط مغراستخوان در تکثیر وعود بدخیمی نقش بسزایی را دارد. مطالعاتی در گذشته صورت گرفته است که نشان می دهد سیگنالینگ ناشی ازمولکول CD44 که بر روی سلول های بنیادی سرطانی بیش از حد بیان می شود، باعث مهار اپوپتوز و ایجاد مقاومت به اثر سایتوتوکسیسیتی داروهای شیمی درمانی در سرطان های مختلف می شود . بنابراین بیان بالای CD44 با پیش آگهی ضعیف در بیماران مبتلا همراه است.

مواد و روش ها سلول های HL-60ابتدا با دوزاپتیمم داروی دانوروبیسین وسپس با دوز اپتیمم (CD44) siRNA ترانسفکت کرده و در مرحله بعد سلول ها با تیمار همزمان دارو و siRNA مواجه شدند. بیان نسبی ژنهای Caspase-8،MDR،Nanog،MMP9،Caspase-3،Bcl-2، Caspase-9پس از خاموشی سازی CD44 و تیمارهمزمان با دارو ی دانوروبیسین به روش qRT-PCR اندازه گیری شد. از تکنیک آزمایشگاهی MTT برای تعیین تاثیرات اثرسایتوتوکسیک سرکوب بیان CD44 از فلوسیتومتری با استفاده از آمیزی FITC/PI – Annexin جهت ارزیابی آپوپتوز استفاده شد.

یافته ها در رده ی سلولی، siRNA اختصاصی علیه CD44 به طور مؤثری باعث مهار بیان CD44 گردید و همچنین کاهش بیان CD44 به همراه درمان ترکیبی با دارو دانوروبیسین در سلول‌های HL60 منجر به افزایش میزان آپوپتوز, کاهش بقا ومقاومت داروی گردید.