بررسی و مقایسه ی اثرات سیتاگلیپتین و امپاگلیفلوزین بر روی کنترل گلوکز خون و پروفایل لیپید، فشار خون و شاخص توده بدنی در بیماران دیابتی تیپ 2 تحت درمان با متفورمین

Abstract

دیابت نوع 2 با مقاومت به عملکرد انسولین ناشی از اختلال در فرآیندهای متابولیکی قندها در گیرنده های انسولین و یا فرآیندهای قبل از گیرنده ها و همچنین مکانیسم های پیام رسان درون سلولی و سرانجام تخریب سلول های بتای پانکراس یا عدم ترشح انسولین شناخته میشود. متفورمین یکی از داروهای خط اول درمان است که در صورت عدم جواب دهی میتواند با داروهای نسل جدید مانند امپاگلیفلوزین و سیتاگلیپتین ترکیب شود تا بهبودی بیشتر و سریع تری را بروز دهند. هدف از این مطالعه استفاده از داروهای امپاگلیفلوزین و سیتاگلیپتین برای اثر بخشی بیشتر بر روی بیماران دیابتی است. روش‌کار و مواد: تعداد 91 نفر در دو گروه 46 و 45 نفری با میانگین سنی 53 با رضایت شخصی وارد مطالعه و به طور جداگانه تحت درمان با دو داروی سیپتاگلیپتین و امپاگلیفلوزین همزمان با داروی متفورمین و یا متفورمین و سولفونیل اوره به مدت 3 ماه تحت نظر قرار گرفته شدند. شاخص توده ی بدنی، پروفایل لیپید، قند خون ناشتا و قند خون دو ساعت بعد و همچنین فشار خون بیماران قبل و بعد از مطالعه اندازه گیری و ثبت شد. یافته ها : هر دو گروه پروفایل لیپید ، قند خون ناشتا و 2hpp@ بر اساس آنالیز تغییر معناداری نشان ندادند. (P=0.445; P=0.48; P= 0.527; P=0.165; P= 785 به ترتیب) مولفه های فشار خون، شاخص توده ی بدنی و Hba1c بر اساس انالیز آماری کوواریانس سطح معنی داری خاصی در بین دو گروه داشتند. (BMI; P-value: >0.001, DBP; P-Value>0.001, SBP; P-value: >0.001 , Hba1c; P-value: >