اثر تمرین شنا بر بیان ژنهای مرتبط با اتوفاژی در بافت کلیه موشهای دیابتیک نوع یک

Abstract

در سالهای اخیر نشان داده شده است که اتوفاژی معیوب از عوامل اصلی بروز آسیب بافت کلیه در دیابت است. بنابراین در این مطالعه برای اولین بار اثر تمرین شنا بر میزان بیان ژنهای مرتبط با اتوفاژی در بافت کلیه موشهای سوری مبتلا به دیابت نوع یک بررسی شد. روش کار: 32 سر موش سوری نر بالغ با محدوده وزنی ۲۵ تا ۳۰ گرم به طور تصادفی به 4 گروه ۸ تایی تقسیم شدند. گروه کنترل (C)، گروه تمرین شنا (Swimming)، گروه دیابتی(D) وگروه دیابتی+تمرین شنا (D+Swimming). در گروههای دیابتی ، با تزریق داخل صفاقی تک دوز استرپتوزوتوسین (mg/kg50) دیابت نوع یک القا شد . دو هفته بعد از القا دیابت ، تمرین شنا به مدت چهار هفته انجام شد. 48 ساعت بعد از آخرین تمرین شنا ،حیوانات کشته شدند و بافت کلیه آنها خارج شد . تغییرات پاتولوژیک با استفاده از رنگ آمیزی هماتوکسیلین -ائوزین (H&E) بررسی شد . بیان ژنهای مورد نظر به روش Real-time PCR اندازه گیری شد. یافته¬ها: نتایج نشان نگر بروزتغییرات پاتولوژیک ، افزایش بیان ژنهای IL-1β و TNF-α و کاهش بیان ژنهای Becline-1، LC3 و P62 در بافت کلیه گروه های دیابتی در مقایسه با گروه کنترل بود. تمرین شنا در گروه D+Swimming باعث تعدیل این تغییرات نسبت به گروه D شد.