ارزیابی اثرات ضدباکتری نانو ذرات آهسته رهش پلی لاکتیک کو گلیکولیک اسید بارگیری شده با کلرهگزیدین در داخل فیکسچر ایمپلنت

Abstract

مقدمه: ایمپلنت های بر پایه تیتانیوم به علت سازگاری زیستی مناسب و مقاومت بالا در برابر خوردگی استفاده بالایی دارند. عفونت های پس از جایگذاری ایمپلنت ها اصلی ترین دلیل شکست درمان ایمپلنت می باشند. برخی از مطالعات اخیر نیز نشان داده اند که آلودگی میکروبی در سطح ایمپلنت-اباتمنت در ایمپلنت های با بافت اطراف سالم یا بیمار می تواند اتفاق بیافتد. هدف از این مطالعه بررسی اثر ضدباکتری نانو ذرات آهسته رهش پلی لاکتیک کو گلیکولیک اسید بارگیری شده با کلرهگزیدین در داخل فیکسچر ایمپلنت می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه آزمایشگاهی، تعداد 27 عدد ایمپلنت در 3 گروه و در محیط کشت باکتریال مورد بررسی قرار گرفتند. در گروه اول نانوذرات پلی لاکتیک کو گلیکولیک اسید بارگیری شده با کلرهگزیدین، گروه دوم، گروه کنترل منفی (آب مقطر داخل حفره ایمپلنت) و گروه سوم، گروه کنترل مثبت (کلرهگزیدین) استفاده شد. از سوسپانسیون باکتریال شامل Escherichia coli ATCC:25922، Staphylococcus aureus ATCC :6538 و Enterococcus faecalis ATCC:29212 برای بررسی تاثیر نانوذرات استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که استفاده از کلرهگزیدین لود شده در نانوپارتیکل های PLGA به طور قابل توجهی منجر به مهار رشد هر سه باکتری شد. اختلاف میانگین تعداد کلونی باکتریایی در هر سه گروه مورد مطالعه از لحاظ آماری معنی دار بود . نانوذرات بارگیری شده با کلرهگزیدین در مقایسه با کلرهگزیدین و آب کاهش معنی داری در میزان رشد هر سه باکتری داشتند. همچنین کلرهگزیدین نیز در مقایسه با آب کاهش معنی داری در میزان رشد هر سه باکتری داشت. همچنین میان میانگین رشد باکتری های مورد مطالعه از نظر آماری اختلاف معنی داری وجود داشت به طوری که در گروه Enterococcus faecalis/Plga-cho کمترین میزان رشد باکتری و در گروه E. coli/H2O و Staphylococcus aureus/H2O بیشترین میزان رشد باکتری مشاهده شد. نتیجه گیری: مطالعه کنونی نشان داد که استفاده از کلرهگزیدین لود شده در نانوپارتیکل های PLGA می تواند به طور قابل توجهی منجر به مهار رشد هر سه باکتری شود. البته، مطالعه کنونی به صورت آزمایشگاهی in vitro انجام شده و برای دستیابی به نتایج کلینیکی نیازمند انجام مطالعه بر روی نمونه های انسانی می باشیم. علاوه بر آن، نتایج این مطالعه نشان داد که مواد شیمیایی را می توان با غلظت های پایین و به صورت هدفمند در موارد مقابله با عفونت های باکتریال مورد استفاده قرار داد که می تواند منجر به عملکرد بهتر و هدفمند و همچنین کاهش عوارض جانبی احتمالی گردد.